Σε μια κρίσιμη στιγμή για το εργατικό κίνημα μπροστά στις πρωτοφανείς επιθέσεις που εξαπολύθηκαν κι εντείνονται από κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ.
Για να ανταλλάξουμε όλοι οι εργαζόμενοι εμπειρίες, απόψεις, προτάσεις μετά από 1 χρόνο με όλα αυτά που ζήσαμε κι τους αγώνες που δώσαμε και συνεχίζονται, αλλά και μπροστά στους αγώνες που έρχονται.
Για την αποτελεσματική στήριξη των εργατικών μετώπων στις επιχειρήσεις που απολύουν, κλείνουν, ιδιωτικοποιούνται.
Για τη δυναμική συνέχεια στον αγώνα ενάντια στο μνημόνιο, για απαλλαγή από το απεχθές χρέος,
Για ανατροπή των αντεργατικών πολιτικών που φέρνουν νέο Μεσαίωνα, για ανόρθωση της χώρας προς όφελος των εργαζόμενων κι όχι των τραπεζών και των κερδοσκόπων, για προάσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων που ισοπεδώνονται.
Για να χτίσουμε ισχυρά δίκτυα συνεργασίας κι αλληλεγγύης από τα κάτω ανάμεσα σε εργαζόμενους, συνδικαλιστές και συνδικάτα, για να ανατρέψουμε τη γραμμή ηττοπάθειας και συμβιβασμού των επίσημων συνδικαλιστικών ηγεσιών.
Στην ΙΝΤΡΑΚΟΜ μπορείτε να προμηθευτείτε προσκλήσεις (με 3ευρώ ενίσχυση) κι από τους
Στην πιο κρίσιμη συγκυρία όπου όλα τα μέτωπα είναι ανοικτά από την εργοδοσία και την κυβέρνηση για όλους τους συναδέλφους αλλά και τους εργαζόμενους συνολικά, χρειαζόμαστε μια διαφορετική αντιμετώπιση από αυτήν που ΑΚΕ και ΑΕΕ προσπαθούν να επιβάλουν, ουσιαστικά συγκλίνοντας στο να αποδυναμώσουν το σωματείο.
Έχουμε πραγματοποιήσει δύο στάσεις εργασίας ενάντια στις απολύσεις, όταν ξεκίνησαν οι ειδοποιήσεις των απολύσεων, στις 16/6 και στη συνέχεια στις 1 Ιούλη όπου στο Τelecom είχαμε σημαντική συμμετοχή των συναδέλφων με μαζική συγκέντρωση στο τουρνικέ του Α1 και μετά στο Α5, με ψήφισμα για αξιοποίηση των γενικών απεργιών προκειμένου να στείλουμε μήνυμα ενάντια και στην εργοδοσία της Ιντρακόμ για να σταματήσει τι απολύσεις.
Ταυτόχρονα εκατοντάδες συνάδελφοί μας έχουν συμμετάσχει στις γενικές απεργίες το Μάη και τον Ιούνη ενάντια στα αντεργατικά και αντιασφαλιστικά νομοσχέδια που ψηφίζει η κυβέρνηση στηρίζοντας τους επιχειρηματίες και τους τραπεζίτες.
Αυτές είναι οι κινητοποιήσεις που αλλάζουν τα πράγματα, αν πραγματικά βλέπουμε αυτές τις δυνατότητες. Η τακτική των ΑΚΕ, ΑΕΕ είναι κοινή τακτική γιατί στην πραγματικότητα επενδύουν και οι δύο στην ήττα των κινητοποιήσεων ξεκινώντας από μια ηττοπάθεια αλλά και έλλειψη εμπιστοσύνης στο μαζικό κίνημα των εργαζομένων μέσα και έξω από την ΙΝΤΡΑΚΟΜ. Η διαχείριση αυτής της ηττοπαθούς τακτικής είναι το στοιχείο που διαφοροποιεί τις δύο παρατάξεις.
Η ΑΚΕ βάζει την υπογραφή της στις κινητοποιήσεις του Δ.Σ. του σωματείου μέσα από το κλίμα του κόσμου και τη δική μας πίεση, αλλά δε δουλεύει για την επιτυχία των κινητοποιήσεων. Σε σχέση και με την πρόσφατη ανακοίνωσή της (9 Ιούλη) έχουμε να παρατηρήσουμε ότι τελείως της διαφεύγει η «ταμπακέρα» δηλ. η ανάγκη ενότητας κι αγώνα ενάντια στα μέτρα εργοδοσίας αλλά και κυβέρνησης, αλλά επιδίδεται σε καταγγελίες κι αφορισμούς την ώρα που συνάδελφοι χάνουν τη δουλειά τους και μεθοδεύεται σκοτεινό μέλλον για όλους μας.
Η ΑΕΕ δεν κινείται με συνέπεια για την επιτυχία των κινητοποιήσεων του σωματείου μας με την δικαιολογία ότι είναι εργοδοτικό. Δεν εκφράζει το Δ.Σ. τα συμφέροντα των συναδέλφων ανακοίνωνε η Α.Ε.Ε. δύο μέρες πριν την πρώτη στάση εργασίας, ενώ συχνά καλεί για συμμετοχή σε ένα …άλλο σωματείο, το ΣΕΤΗΠ, όπου θα υπάρξει μια άλλη ηγεσία και μια άλλη πολιτική. Αναρωτιόμαστε: οι ίδιοι εργαζόμενοι δε θα υπάρχουν στο άλλο σωματείο; Η εργοδοσία δε θα προσπαθήσει να βάλει εκβιαστικά διλήμματα σε κάθε περίπτωση; Πως αντιμετωπίζονται αυτά τα προβλήματα; Με ξόρκια; Στην πραγματικότητα αυτά είναι προσχήματα για να αποφεύγουμε να οδηγήσουμε το σωματείο σε σταθερά αγωνιστική κι ενωτική κατεύθυνση, για να μπορούμε να είμαστε με το ένα πόδι μέσα και το άλλο έξω, για να χρεώνουμε τους άλλους για τις αδυναμίες μας και όχι για να σπρώχνουμε μπροστά με βάση τον πραγματικό κόσμο, τους πραγματικούς συσχετισμούς, αγωνιστικά και ενωτικά, αλλά και ξεκαθαρίζοντας μέσα από τη δράση τις ιδέες μας. Η άλλη όψη της ίδιας ηττοπάθειας είναι ο συμβολικός κινηματισμός που επέδειξε η Α.Ε.Ε. την ημέρα της απεργίας της 8 Ιούλη. Τι αποτέλεσμα συνάδελφοι της Α.Ε.Ε είχε η συμβολική σας περιφρούρηση; Όταν τελείωσε η περιφρούρηση, όλοι οι συνάδελφοι που είχαν έρθει μπήκαν μέσα, ακόμη και αυτοί που δεν μπαίνουν ποτέ στις απεργίες. Δεν κερδίζονται έτσι οι συνάδελφοι στην απεργία. H περιφρούρηση είναι δύναμη στην απεργία όταν γίνεται από τους ίδιους τους συναδέλφους. Η υποκατάσταση είναι μια τακτική που κρύβει ηττοπάθεια και ξεσηκώνει συντηρητικές αντιδράσεις όπως η ΑΚΕ έτρεξε να καταγράψει.
Στις 1 Ιούλη οι συνάδελφοι που στάθηκαν στο τουρνικέ του Α1 ήταν η πραγματική περιφρούρηση της κινητοποίησης. Έτσι χτίζεται η μαζική συμμετοχή των συναδέλφων. Από τη Γ.Σ. στις 3 Ιούνη υποστηρίξαμε ότι η λύση δεν ήταν εδώ και τώρα στάση εργασίας με περιφρούρηση στις πύλες όπως είχε προτείνει η Α.Ε.Ε. Αλλά στάση εργασίας μόλις σκάσει το πρόβλημα, για να έχουμε μεγαλύτερη συμμετοχή και προσπάθεια να συγκεντρώσουμε τον κόσμο για να αποφασίσουμε κλιμάκωση των κινητοποιήσεων με 24ωρη απεργία. Βήμα-βήμα φτάσαμε μέχρι την 1 Ιούλη με σημαντική συμμετοχή των συναδέλφων περνώντας και από τη γενική απεργία στις 29 Ιούνη μαζί και με όλες τις μαζικές αντιδράσεις που προηγήθηκαν (συγκέντρωση παραγωγής έξω από το Η.R., συγκέντρωση του O/BSS στη γέφυρα μεταξύ Α5-Α6). Αυτό το δρόμο πρέπει να ακολουθήσουμε και στη συνέχεια ασκώντας μεγαλύτερη πίεση στην εταιρεία, με ακόμη μεγαλύτερη ενότητα, αποφασιστικότητα κι αγωνιστικότητα για να κερδίσουμε στο δίκαιο αγώνα μας.
Αλλά και σε όλες τις πανεργατικές συγκεντρώσεις στις γενικές απεργίες που μαζεύονται οι συνάδελφοι από την Ιντρακόμ με κάλεσμα του σωματείου, οι συνάδελφοι από την Α.Ε.Ε. λάμπουν δια της απουσίας τους γιατί έχουν ραντεβού κάπου αλλού. Θεωρούν προϋπόθεση για να βαδίσουν σε κοινή απεργιακή διαδήλωση με τους συναδέλφους τους, να υπάρξει από όλα τα σωματεία που θα συμμετέχουν, ξεκάθαρη τοποθέτηση που θα καταγγέλλει την ηγεσία της ΓΣΕΕ και τη σοσιαλδημοκρατία γενικότερα. Στην πράξη και στις γενικές απεργίες-συγκεντρώσεις συντονίζονται με τους συναδέλφους της ΑΚΕ που είτε έχουν υποτονική παρουσία είτε λάμπουν δια της απουσίας τους όπως στην απεργία στις 8 Ιούλη όπου δεν εμφανίστηκαν καθόλου στην απεργιακή συγκέντρωση.
Αν ήταν τόσο εύκολο, συνάδελφοι της Α.Ε.Ε., να ξεπεράσει το μαζικό κίνημα τα μεταρρυθμιστικά αδιέξοδα κι αυταπάτες, θα είχε προχωρήσει αυτοδύναμα από καιρό και δε θα είχε λόγο να υπάρχει αντικαπιταλιστική αριστερά. Από την εμπειρία, όπου η κοινή δράση είναι το βασικότερο κομμάτι, έρχονται οι ρωγμές και οι ανατροπές. Και κοινή δράση σημαίνει ότι επιδιώκουμε σε πρακτικούς στόχους να κινηθούμε ενωτικά για να κερδίσουμε τις μάχες και ταυτόχρονα έχουμε την εμπιστοσύνη ότι η συνέπειά μας στους αγώνες και οι ιδέες μας για τη συνέχεια θα διευκολύνουν τη ριζοσπαστικοποίηση όλο και μεγαλύτερων κομματιών εργαζομένων.
Όλα τα άλλα είναι ευκολίες για να μην κάνουμε αυτό το οποίο στα λόγια διακηρύσσουμε, ακριβώς γιατί δεν πιστεύουμε ότι τελικά αλλάζει κάτι μέσα από το μαζικό κίνημα.
Εμείς σαν Πρωτοβουλία Γένοβα θα συνεχίσουμε να επιδιώκουμε να βγαίνουν αγωνιστικές αποφάσεις από το σωματείο μας και θα παλεύουμε ώστε να υλοποιούνται στην πράξη με επιτυχία, στριμώχνοντας και την ΑΚΕ αλλά και την ΑΕΕ που στρίβει συνεχώς δια του ΠΑΜΕ-ΣΕΤΗΠ.
Για να έχουν συνέχεια οι αγώνες μας ενάντια στις απολύσεις, αλλά και για να κατοχυρώσουμε και να διευρύνουμε τα δικαιώματά μας. Για να παλέψουμε αποτελεσματικά με όλους τους άλλους εργαζόμενους για να ανατραπεί αυτή η ταξική πολιτική που παίρνει από τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους για να δώσει σε κερδοσκόπους, τραπεζίτες, επιχειρηματίες. Για να ανοίξει η προοπτική, ακριβώς μέσα στην κρίση του καπιταλισμού, να προχωρήσουμε οι εργαζόμενοι σε μια πραγματικά δημοκρατική κοινωνία χωρίς φτώχεια και εκμετάλλευση.
Με αφορμή ανακοίνωση της ΑΕΕ στην οποία επιχειρείται ερμηνεία των γεγονότων που έγιναν στηΣυνέλευση της 3/5, και όπου αναφέρεται ότι:
«……….Τελικά όταν είδαν ότι με αυτά το μόνο που καταφέρανε είναι να στρέψουν κι άλλους εργαζόμενους εναντίον τους και αφού συνεννοήθηκαν με τουςδικούς τους να «την κάνουν» σιγά σιγά, ο πρόεδρος της συνέλευσης (και υποψήφιος με την Γένοβα) κήρυξε μόνος του την λήξη της συνέλευσης επειδή «έχει περάσει πλέον η ώρα»!!!!!!!!!!!……..»
Απευθύνω Δημοσίως, τις παρακάτω παρατηρήσεις, ως πρόεδρος της Συνέλευσης, στους συντάκτες αυτής της ανακοίνωσης, γιατί θεωρώ ότι φλερτάρουν με τη λάσπη.
Συνάδελφοι της ΑΕΕ, η αντίδρασή σας στο θέμα της διακοπής της Συνέλευσης είναι άστοχη και επιπόλαια όπως και η στάση σας στη συγκεκριμένη συνέλευση και ίσως και σε άλλες.Με την ανακοίνωσή σας εξακολουθείτε να αγνοείτε την ουσία των πραγμάτων επινοώντας και καταλογίζοντας σφάλματα στους άλλους και κρίνοντας μόνο των άλλων τη στάση. Η αυτοκριτική (για την οποία δικαίως καμάρωναν οι παλιοί Αριστεροί) απουσιάζει τελείως από την πρακτική σας εδώ και κάποιο καιρό. Λυπούμαι γι’ αυτό, γιατί θέλω μια ισχυρή Αριστερά στον τόπο μου. Από τα χίλια της κομμάτια, μεγάλο μέρος της είστε και εσείς. Με αγώνες, και κάποτε με ματαιόπονη γκρίνια.
Και είναι πολύ παράδοξο επίσης το πόσο μακριάμας έμαθε η Αριστερά να βλέπουμε και το πόσο κοντόθωρα είδατε εσείς το θέμα της διακοπής της συνέλευσης.
Όταν ο Πρόεδρος του σωματείου με πρότεινε για πρόεδρο της συνέλευσης τηρήσατε σιγή. Το πρόσεξα, γιατί ήθελα να πείτε και εσείς ότι με εγκρίνετε. Και δεν είπατε. Και δεν αντιπροτείνατε άλλο πρόεδρο.Στη διάρκεια της διαδικασίας σας κάλεσα αρκετές φορές να σεβαστείτε το χρόνο των Συναδέλφων. Ματαίως. Εσείς είχατε αγνοήσει από την αρχή την ύπαρξη προέδρου.
Όταν ο πρόεδρος της συνέλευσης παρακάλεσε όλους τους ομιλητές να συντομέψουν τις (περιττές μόνο) παρεμβάσεις, γιατί οι συνάδελφοι αποχωρούσαν (παίρνοντας μαζί τους και την απαρτία της Συνέλευσης), εσείς είδατε αντί για πρόεδρο έναν υποψήφιο της Γένοβα. Και εξακολουθείτε να τον βλέπετε έτσι στην πρόσφατη ανακοίνωσή σας.
Όταν οι συνάδελφοι τελικά αποχώρησαναπό την αίθουσα, κουρασμένοι από την επαναλαμβανόμενη-- κατά μέρος εκτός θέματος—φλυαρίασας, πήραν τελικά μαζί τους και την απαρτία της Συνέλευσης. Εσείς όμως είδατε μόνο τον πρόεδρο να διαλύει τη συνέλευση.
Όταν το δάχτυλο έδειχνε το φεγγάρι……………..
Είμαι σίγουρος, ότι και Εσείς Συνάδελφοι της ΑΕΕ, πιστεύετε, όχι πιο λίγο από άλλους, στη μαζικότητα και τη συλλογικότητα των αποφάσεων. Στη Δύναμη των Πολλών Ανθρώπων.
Στην προχτεσινή Συνέλευση όμως είδα και τις πλάτες πολλών ανθρώπων.Εσείς;
Στις 26 Μαΐου 2010, πραγματοποιήθηκε η συνεδρίαση του νέου Δ. Συμβουλίου του Ε.Κ.Α.για την ανάδειξη του προεδρείου και της Ε.Ε. Ο εκπρόσωπος τηςΑγωνιστικήςΤαξικής Ενότητας τόνισε ότι: «η συνεδρίασηπραγματοποιείται σε μια περίοδο μετωπικής επίθεσης της κυβερνητικής πολιτικής στα εισοδηματικά,εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα εργαζομένων και συνταξιούχων.
Η υποταγή της πολιτικής της κυβέρνησης, με την συμφωνία του ΛΑΟΣ και την συναίνεση της Ν.Δ., στις απαιτήσεις του ΣΕΒ, των Τραπεζιτών και της Ε.Ε.,όπως αυτέςεκφράζονται και μέσα από το κείμενο συμφωνίας της κυβέρνησης με την τροικα(ΔΝΤ,Ε.Ε, ΕΚΤ), πιστοποιείτην κήρυξη ενός αγνώστου χρονικής διάρκειας κοινωνικού πολέμου απέναντι στην εργατική τάξη και τους συνταξιούχους της χώρας μας.
Βρισκόμαστε ήδη αντιμέτωποι με την μεγαλύτερη και πιο καταστροφική επίθεση στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων και συνταξιούχων, μετά τον πόλεμο: Μείωση μισθών και συντάξεων, κατάργηση των ΣΣΕ, απελευθέρωση των απολύσεων με μείωση των αποζημιώσεων, μείωση του κατώτερου μισθού και ημερομίσθιου, κατάργηση της σταθερής εργασίας, ενίσχυση των άτυπων και ελαστικών μορφών εργασίας, αποδιάρθρωση του συνολικού χρόνου εργασίας, κατάργηση του κοινωνικού χαρακτήρα της ασφάλισης, μετατροπή των συντάξεων και των συνταγματικών υποχρεώσεων του κράτους σε φιλόπτωχο βοήθημα για λίγους και τυχερούς κ.ά.
Μπροστά σε αυτή την πραγματικότητα, το νέο Δ.Σ. του Ε.Κ.Α. έχει χρέος απέναντι στην εργατική τάξη της Αθήνας και τους συνταξιούχους, να συμβάλει στην ταξική ανασύνταξη των συνδικάτων, με την κατάκτηση μιας νέας ανεξάρτητης ταξικής ενότητας. Μιας ενότητας που δεν θα αποτελεί το φύλλο συκής για τηνπαραμονή του Ε.Κ.Α στην σκιά των σχεδιασμών της ΓΣΕΕ, αλλά που αναγνωρίζοντας τις συνθήκες κοινωνικού πολέμου, θα επιδιώκει την ανατροπή της επίθεσης.
Για αυτό πριν και πάνω από όλα, οι δυνάμεις που θέλουν να συγκροτήσουν το προεδρείο του Ε.Κ.Α,θα πρέπει να αποσαφηνίσουν πλήρως τις θέσεις τους απέναντι στην επίθεση της κυβέρνησης, του ΣΕΒ, των Τραπεζιτών, της Ε.Ε. και του ΔΝΤ. Να καταγγείλουν με ευθύ και άμεσο τρόπο την κυβέρνηση και την πολιτική της και να διακηρύξουν της θέλησή τους να αντισταθούν για την ανατροπή αυτής της επίθεσης. Η συγκρότηση προεδρείου του ΕΚΑ για ακόμα μια φορά,με βάση λογικές μεταφοράς των κοινοβουλευτικών διαδικασιών των κομμάτων της βουλής στα συνδικάτα, η οποία καλύπτεται από τα λεγόμενα αντιπροσωπευτικά αναλογικά προεδρεία, θα αποτελέσει στην σημερινή κοινωνική πραγματικότητα πράξη εντελώς αναντίστοιχη των αναγκών και δυνατοτήτων μιας πραγματικά νέας ταξικής ενότητας των εργαζόμενων και συνταξιούχων της Αθήνας.
Εκ μέρους της Αγωνιστικής Ταξικής Ενότητας, κάνω έκκληση σε όλα τα μέλη του συμβουλίου να συμβάλουμε όλοι για να γυρίσουμε σελίδα στο Ε.Κ.Α.
Να φανούμε αντάξιοι των προσδοκιών των εργαζομένωνσε μια τέτοια δύσκολη συγκυρία.
Να οργανώσουμε από κοινού την ανασυγκρότηση των συνδικάτων αλλά και την δημιουργία νέων εκεί που δεν υπάρχουν.
Να συγκροτήσουμε το προεδρείο με πνεύμα ενότητας και κοινής θέλησης για αγώνα πάνω σε ξεκαθαρισμένη βάση και πλαίσιο. Όχι αυτό των κομματικών-παραταξιακών σκοπιμοτήτων, αλλά εκείνο της κοινής ταξικής θέσης και των κοινώναναγκών και δικαιωμάτων των χιλιάδων μελών που καλούμαστε ναυπερασπισθούμε, μέσα και από την δράση του μεγαλύτερου Εργατικού Κέντρου της Χώρας».
Παρόλα αυτά,με τη σύμφωνη γνώμη όλων των υπόλοιπων παρατάξεων, συγκροτήθηκε αναλογικό προεδρείο. Έτσι από τους 29 παρόντες οι 28 υπερψήφισαν το συγκεκριμένο προεδρείο. Εμείς ψηφίσαμε λευκό.
Η παράταξη «Αγωνιστική Ταξική Ενότητα» (ΑΤΕ) στο Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Αθήνας (ΕΚΑ) εξέλεξε στις εκλογές ΕΚΑ 13-15/5 για πρώτη φορά 1 έδρα στο νέο Διοικητικό Συμβούλιο. Την ΑΤΕ στήριξαν κι οι 3 αντιπρόσωποι από την ΙΝΤΡΑΚΟΜ που είχαν εκλεγεί στις περσινές εκλογές του σωματείου μας με τη ΓΕΝΟΒΑ.
Η προσπάθεια της ΑΤΕ θα είναι μέσω της Γραμματείας Συντονισμού (αποτελείται από τους 4 πρώτους σε σταυρούς υποψήφιους στο ψηφοδέλτιο της ΑΤΕ – μεταξύ τους κι ο Β. Συλαϊδής από ΙΝΤΡΑΚΟΜ) και της έδρας που θα ελέγχει στο ΔΣ να παρεμβαίνει αποφασιστικά υποστηρίζοντας τους εργαζόμενους που θίγονται τα δικαιώματά τους, να πιέζει για μαζικές κινητοποιήσεις και να ενισχύσει όλα τα α’βάθμια σωματεία στο σκληρό αγώνα απέναντι στα μέτρα κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ και τις εντεινόμενες επιθέσεις της εργοδοσίας. Κανένας εργαζόμενος χωρίς συμμετοχή σε σωματείο – ανεξάρτητα από την εργασιακή σχέση, χτίσιμο της αλληλεγγύης σε ταξική βάση, μαζικοί αγώνες των εργαζόμενων σε αντικαπιταλιστική κατεύθυνση.
Πραγματοποιήθηκε το 27 Συνέδριο του ΕΚΑ στις 7-9 Μάη στις εγκαταστάσεις του ΣΕΦ στο Φάληρο. Οι εκλογές για τη νέα διοίκηση θα πραγματοποιηθούν 13-15/5 στο κτίριο ΕΚΑ (Μαρνη & Γ' Σεπτεμβρίου). Οι εργασίες έγιναν μέσα στο βαρύ πλαίσιο της επίθεσης κυβέρνσηση-ΔΝΤ-ΕΕ-ΕΚΤ ενάντια στους μισθούς και συντάξεις, εργασιακές συνθήκες, περικοπές στο κοινωνικό κράτος, μέσα σε κύμα απολύσεων και κλεισιμάτων επιχειρήσεων κλπ. που αναμένεται να ενταθεί το προσεχές διάστημα καθώς η χώρα μπαίνει σε παρατεταμένη περίοδο ύφεσης. Την ίδια στιγμή το συνέδριο διεξάχθηκε στον απόηχο της πρωτοφανούς, μεγαλειώδους απεργίας και συλλαλητήριου στις 5 Μάη που συγκλόνισε την Αθήνα.
Δυστυχώς παρατηρήθηκε μεγάλη αποχή συνέδρων - κάτι που είναι συνηθισμένο, αλλά εντελώς απαράδεκτο για τις σημερινές συνθήκες. Η κύρια ευθύνη γι αυτή την εικόνα είναι με τις παρατάξεις ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ, αλλά και με την παράταξη που πρόσκειται στο ΠΑΜΕ που προτίμησε να αποχωρήσει τελείως από τις συνεδριάσεις σε ένδειξη διαμαρτυρίας εναντίον της πολιτικής της πλειοψηφίας στο ΕΚΑ. Οι εργαζόμενοι όμως ανεξάρτητα από τις πολιτικές και συνδικαλιστικές απόψεις τους, πλήττονται όλοι το ίδιο από το αντεργατικό τσουνάμι που εξαπόλυσε η κυβέρνηση κι απαιτούν ενότητα και κλιμακούμενες κινητοποιήσεις για την ανατροπή των μέτρων και της πολιτικής που τα προωθεί. Δεν συγχωρούν ολιγωρία, υποκρισία και διασπαστικές τακτικές.
Οι 3 αντιπρόσωποι από την ΙΝΤΡΑΚΟΜ που εκλέχτηκαν με το ψηφοδέλτιο της Πρωτοβουλίας ΓΕΝΟΒΑ (Θεοχάρης, Βοργιάς, Συλαϊδής) πήραν κανονικά μέρος και προσπάθησαν να βάλουν αυτά τα θέματα με παρεμβάσεις και ψηφίσματα στις συνεδριάσεις αλλά και συζητήσεις με άλλους συνέδρους στο περιθώριο του συνέδριου καθώς επίσης πρόβαλαν και την επιτακτική ανάγκη το ΕΚΑ να ενεργοποιηθεί επιτέλους κινητοποιώντας όλους του εργαζόμενους της πρωτεύουσας.
Οι σύνεδροι - αντιπρόσωποι που εκλέχτηκαν με τη ΓΕΝΟΒΑ στην ΙΝΤΡΑΚΟΜ συνεδρίασαν πριν και κατά τη διάρκεια του συνέδριου και μπήκαν σε σύμπραξη με αντιπρόσωπους που εκλέχτηκαν από συναφείς αγωνιστικές δυνάμεις του ταξικού συνδικαλισμού από διάφορους χώρους που τους ενώνουν κοινοί αγώνες αλλά και κοινή αντίληψη για την ανάγκη πάλης και κλιμάκωσης για την απόκρουση των μέτρων που επιβάλει πραξικοπηματικά η κυβέρνηση με τις πλάτες του ΔΝΤ, ΕΚΤ, ΕΕ. Πεποίθηση όλων οτι χρειάζεται ξεκάθαρη αγωνιστική στάση και στήριξη των αγώνων και πρωτοβουλιών που παίρνονται σε α'βάθμια σωματεία αλλά κι από συνεπείς αγωνιστές συνδικαλιστές, την ισχυροποίηση και αποτελεσματικό συντονισμό τους σε όλους τους χώρους, προσπαθώντας να περιλάβουμε όλες τις κατηγορίες εργαζόμενων στα σωματεία, ξεπερνώντας τις αγκυλώσεις και ανεπάρκειες της ανώτερης συνδικαλιστικής ηγεσίας (ΓΣΕΕ, ΕΚΑ, Ομοσπονδίες κλπ) και πιέζοντας για δράση, αγώνες, στήριξη των ίδιων των εργαζόμενων και των αγώνων τους
Η παράταξη που συμπράτουμε και κατεβαίνουμε σε κοινό ψηφοδέλτιο στις εκλογές ΕΚΑ λέγεται "ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΤΑΞΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ" "ΑΤΕ", λειτουργεί δε κάτω από τον άμεσο έλεγχο της συνέλευσης των εκλεγμένων αντιπροσώπων που την απαρτίζουν και έχουν συνυπογράψει την παρακάτω διακήρυξη:
Διακήρυξη Αγωνιστικής Ταξικής Ενότητας
για το συνέδριο του ΕΚΑ
Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ΚΑΙ Ο ΝΕΟΣ ΜΕΣΑΙΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ
Το Συνέδριο του ΕΚΑ πραγματοποιείται μέσα σε εξαιρετικά κρίσιμη συγκυρία, αληθινά κοσμοϊστορική για τον εργαζόμενο λαό στην πατρίδα μας αλλά και για τους ευρωπαϊκούς λαούς κι όλο τον κόσμο που μαστίζεται από την συνεχιζόμενη και ραγδαία επιδεινούμενη οικονομική κρίση, που στη σημερινή φάση έχει επίκεντρο την Ελλάδα.
Στις συνθήκες βαρβαρότητας που επιβάλλονται, καταλυτική είναι ήδη η κολοσσιαία εργατική και λαϊκή κινητοποίηση και συλλαλητήριο – το μεγαλύτερο εργατικό συλλαλητήριο που γνώρισε ποτέ η Αθήνα - στις 5 Μάη, μέρα γενικής πανεργατικής απεργίας. Πρόκειται για γεγονός που συγκλόνισε στο εσωτερικό κι έχει παγκόσμια απήχηση έστω κι αν προσπαθούν να το αμαυρώσουν με χοντροκομμένες προβοκάτσιες, αξιοποιώντας τη σκοτεινή δολοφονία των εργαζόμενων στη Marfin. Επρόκειτο ουσιαστικά για πολιτική απεργία, ενάντια στο πρωτοφανές τσουνάμι αντεργατικών μέτρων που συμφώνησε η κυβέρνηση με το ΔΝΤ, την ΕΕ και την ΕΚΤ.
Η κυβέρνηση δείχνει αποφασισμένη, αλλά, οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα επιφυλάσσουν μια αληθινή έκρηξη που στρέφεται απευθείας κατά της κυβέρνησης και συγκρούεται μετωπικά με το συνολικό μεταπολιτευτικό πολιτικό σκηνικό – παραμερίζοντας και τις συμβιβασμένες ή γραφειοκρατικές συνδικαλιστικές δυνάμεις. Μέσα στις συνθήκες την παγκόσμιας χρεοκοπίας του καπιταλισμού, η έκρηξη των εργαζόμενων οδηγείται αντικειμενικά ενάντια στο ίδιο το εκμεταλλευτικό σύστημα, η αντικαπιταλιστική προοπτική γίνεται το κλειδί για τις μάχες και ανατροπές που επιδιώκουν όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι σαν την πραγματική διέξοδο από την κρίση με κριτήριο τα συμφέροντά τους.
Οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι και οι νέοι βρίσκονται αντιμέτωποι με μια ιστορικών διαστάσεων επίθεση στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις. Στο φόντο της παγκόσμιας βαθιάς καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με τη ενεργό στήριξη του ΛΑΟΣ και την συναίνεση ουσιαστικά της ΝΔ, προχωρά με διαδικασίες και όρους κοινοβουλευτικής δικτατορίας σε ένα πραγματικό αντεργατικό πραξικόπημα. Η συμφωνία με την ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ ισοδυναμεί με έναν πραγματικό μεσαίωνα, την ίδια ώρα που η επιτήρηση διαμορφώνει συνθήκη πραγματικής κοινωνικής κόλασης και προετοιμάζει το έδαφος για ακόμη σκληρότερα μέτρα. Όπου εφαρμόστηκαν αυτά τα μέτρα (Αργεντινή) το αποτέλεσμα ο παροξυσμός της ύφεσης , η εκτίναξη της ανεργίας η έκρηξη του χρέους, φέρνοντας σύντομα κι άλλα μέτρα σε ένα φαύλο κύκλο και αργά η γρήγορα οδηγώντας σε πτώχευση που υποτίθεται θέλουν να αποτρέψουν. Είναι μέτρα σωτηρίας του κεφαλαίου, των βιομηχάνων και των τραπεζιτών, αυτών που ευθύνονται και για την κρίση.. Είναι μέτρα που σε κάθε περίπτωση επιδιώκουν να φέρουν τους εργαζομένους σε συνθήκη εξαθλίωσης και το εργατικό κίνημα σε κατάσταση συντριβής σαν διέξοδο αφενός για να ανακάμψουν τα κέρδη αλλά και να ενισχυθεί η ταξική πολιτική και κοινωνική κυριαρχία των κεφαλαιοκρατικών μηχανισμών που αντικειμενικά αμφισβητείται λόγω της βαθιάς κρίσης.
Η κυβέρνηση εμφανίζεται ότι δήθεν δίνει μάχη να απαλλαγεί η χώρα το γρηγορότερο από την επιτήρηση και επιχειρεί να πείσει ότι τα μέτρα προήλθαν μετά «από σκληρή διαπραγμάτευση» και ότι «κέρδισαν τη μάχη του ιδιωτικού τομέα» με το επιχείρημα ότι δεν καταργήθηκε ο 13ος και 14ος μισθός. Άμεση επιδίωξη της κυβερνητικής πολιτικής είναι υπονομεύσει τον ενιαίο αγώνα των εργαζομένων στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και να διασπάσει τους αγωνιζόμενους κλάδους. Προσπαθεί να συσκοτίσει τον ενιαίο αντεργατικό χαρακτήρα των μέτρων στο εισόδημα, στο ασφαλιστικό, στις εργασιακές σχέσεις, στις συνδικαλιστικές ελευθερίες. Τη σκληρή επίθεση στους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα με την αύξηση του αριθμού των απολύσεων και τη δραματική μείωση των αποζημιώσεων θα ακολουθήσει πολύ σύντομα κι η τυπική κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού, μαζί με τη διάλυση των κατώτατων ορίων των μισθών, την κατάργηση του ΟΜΕΔ και επομένως την ουσιαστική κατάργηση των κλαδικών ΣΣΕ, όπως προβλέπει το περιβόητο «μνημόνιο» συνεργασίας με το μηχανισμό στήριξης
Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΑΛΗ ΚΛΙΜΑΚΩΝΕΤΑΙ. Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ 5ης ΤΟΥ ΜΑΗ
Την ίδια ώρα, μέσα στην κοινωνία επικρατεί πραγματικός αναβρασμός, όπως έδειξε η μεγάλη απεργία στις 5 Μάη και οι μεγαλειώδεις διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα καθώς και προηγούμενες σημαντικές κινητοποιήσεις. Η εργατική τάξη απέρριψε κατηγορηματικά την επαίσχυντη Συμφωνία της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΔΝΤ. Η Συμφωνία αυτή βάφτηκε ανεξίτηλα με το αίμα τριών αθώων εργαζομένων της Marfin οι οποίοι βρέθηκαν αντιμέτωποι με το εγκληματικό χέρι των εμπρηστών που φαινομενικά τουλάχιστον υπηρετούν μια τυφλή και αδιέξοδη εκδήλωση ατομικής βίας στη θέση των μαζικών αγώνων (αν και πλανάται η υποψία ότι ήταν κοινοί προβοκάτορες). Τα θύματα όμως της επίθεσης αλλά κι οι άλλοι εργαζόμενοι στη Marfinπου γλύτωσαν, ήσαν ουσιαστικά κλειδωμένοι - όμηροι της εργοδοσίας σε ένα ακατάλληλο κτίριο από πλευράς πυρασφάλειας, στον ίδιο δρόμο που σε προηγούμενες πορείες πολλά τραπεζικά καταστήματα είχαν δεχθεί επίθεση. Η υποταγή – με απειλή άμεσης απόλυσης - των εργαζόμενων στη θέληση του αφεντικού να σπάσουν την απεργία, έχει γίνει συνήθης εργοδοτική πρακτική τελευταία, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση, πρόκειται ουσιαστικά για εγκληματική ενέργεια όταν τους εγκλώβισε μέσα σε μια μπαρουταποθήκη! Αυτά τα ανδραγαθήματα του κ. Βγενόπουλου φαίνεται είναι αναγκαία στη σταυροφορία του να αναδειχθεί στον Έλληνα Μπερλουσκόνι, απειλώντας τους πάντες με προκλητικές ανακοινώσεις καπηλευόμενος τους νεκρούς υπαλλήλους του. Αλλά κι όταν ακόμη τα ΜΜΕ και τα περισσότερα κόμματα το κάνουν γαργάρα, θα βρεί μπροστά του αποφασιστικά τους εργαζόμενους που δεν μασάνε τους τσαμπουκάδες του.
Σε αυτό το πρωτοφανές κύμα λαϊκής οργής και αντίστασης, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, απάντησε με το μόνο τρόπο που της έχει πια απομείνει: την ανοιχτή και βίαιη καταστολή, τους τόνους χημικών, την αξιοποίηση κάθε είδους προβοκάτσιας, τη μετατροπή του κέντρου της Αθήνας σε κατεχόμενη ζώνη από την αστυνομία, την επιχείρηση απαγόρευσης των διαδηλώσεων που ήδη ξεκίνησε με προβοκάτσιες. Η κυβέρνηση ξεπέρασε κάθε όριο σε αυτή την κατεύθυνση. Αυτή η πολιτική κατεύθυνση και πρακτική άγριας καταστολής, αποτέλεσε το «κατάλληλο» πλαίσιο όπου δολοφονήθηκαν κι οι 3 εργαζόμενοι στην τράπεζα Marfin.
Παρά την απίστευτη κυβερνητική βία δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι δεν υποχώρησαν, δεν διαλύθηκαν. Ανασυντάχθηκαν και αντιμετώπισαν με σθένος στις οδομαχίες, τους «πράσινους» Πραίτορες και τα τροχοφόρα της Αστυνομίας. Αυτή η αυθεντική, μαζική αυτοάμυνα της νεολαίας και του λαού δείχνει ένα καινούριο, μαχητικό πνεύμα που ανατέλλει. Δείχνει πως οι εργαζόμενοι δεν πρόκειται να ανεχθούν την απαξίωσή τους, αλλά αντίθετα ξεσηκώνονται ενάντια στην πολιτική κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ. Θα βγουν γελασμένοι αυτοί που πίστεψαν ότι μπορούσαν να τσακίσουν την εργατική διεκδικητικότητα. Ο Μάης του 2010 μπορεί να γίνει ένας νέος εργατικός εξεγερτικός Δεκέμβρης (όπως το 2008) που θα σαρώσει τις αντεργατικές και αντιλαϊκές πολιτικές.
ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΣΦΑΓΕΙΟΥ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ-ΕΕ-ΔΝΤ. ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ !
Μας λένε ότι δεν υπάρχει άλλη λύση. Ότι η συμφωνία σφαγείο είναι ο μονόδρομος . Μονόδρομος για την εργατική τάξη είναι η αποφασιστική κλιμάκωση πάλης. Ένας πανεργατικός απεργιακός ξεσηκωμός διαρκείας, με γενικές πολιτικές απεργίες για την πλήρη απόσυρση ΟΛΩΝ των μέτρων και την ανατροπή του σφαγείου κυβέρνησης-ΔΝΤ-ΕΕ καθώς και με κλαδικές απεργίες διαρκείας που να γονατίσουν την κυβέρνηση και την εργοδοσία. Με πολύμορφη δράση σε κάθε πόλη και κάθε γειτονιά, με διαμόρφωση μορφών εργατικής αλληλεγγύης και αντίστασης.
Ταυτόχρονα, είναι ανάγκη απέναντι στην επίμονη προπαγάνδα των απολογητών της κυρίαρχης πολιτικής, της κυβέρνησης και των «επαγγελματιών οικονομικών δολοφόνων» του ΔΝΤ και της ΕΕ να αντιπροτάξουμε την ανάγκη ρήξης με την πολιτική των κυρίαρχων τάξεων, και τους μηχανισμούς τους, την ΕΕ, το ΔΝΤ, έως την τελική ανατροπή του καπιταλισμού και την χειραφέτηση της εργατικής τάξης από τα δεσμά της εκμετάλλευσης και της κυριαρχίας.
-Κάτω η χούντα ΠΑΣΟΚ-ΔΝΤ-ΕΕ! Ρήξη-Απειθαρχία με τις δεσμεύσεις της ΟΝΕ και της ΕΕ,
-Δεν δεχόμαστε να πληρώσουμε τους ντόπιους και διεθνείς τοκογλύφους. Απαιτούμε τη διαγραφή του ληστρικού χρέους σαν μόνη διέξοδο για το λαό.
-Εθνικοποίηση των τραπεζών και των στρατηγικών επιχειρήσεων χωρίς αποζημίωση με εργατικό κοινωνικό έλεγχο.
-Απαγόρευση των απολύσεων – Κατάργηση όλων των ελαστικών μορφών εργασίας – Μόνιμη και Σταθερή δουλειά για όλους- 35ωρο, 5νθήμερο, 7ωρο.
-Δραστική μείωση των αμυντικών δαπανών, πάγωμα εξοπλισμών, ειρηνικές σχέσεις με όλους τους γείτονες.
-Αύξηση της φορολογίας του κεφαλαίου και των τραπεζών – κατάργηση όλων των φοροαπαλλαγών για τράπεζες, εφοπλιστές, βιομήχανους.
-Αυξήσεις τώρα σε μισθούς και συντάξεις – 1400 ευρώ κατώτερος μισθός και σύνταξη – Πλήρης κατοχύρωση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας
-Πλήρη κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα στους μετανάστες συναδέλφους μας.
-Δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση, Σύστημα Υγείας και Εκπαίδευση για όλους
-Σύνταξη στα 30 χρόνια εργασιακού βίου χωρίς άλλες προϋποθέσεις.
Μόνο με τέτοιους συνολικούς αντικπαπιταλιστικούς πολιτικούς στόχους και αιτήματα, μόνο αμφισβητώντας και δημιουργώντας ρήγματα στο καθεστώς του κεφαλαιου και στο πολιτικό σύστημα που το στηρίζει μπορούμε να υπερασπιστούμε τα πραγματικά μας και να ανοίξουμε δρόμους προς μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση
ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΥΠΟΤΑΓΜΕΝΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟ. ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΙΔΙΩΝ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ. ΤΗΣ ΤΑΞΙΚΗΣ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ.
Για να μπορέσουν οι εργαζόμενοι να βγουν νικητές σε αυτή τη μεγάλη μάχη που είναι μπροστά μας είναι ανάγκη να υπάρξει και μια άλλη κατάσταση μέσα στο εργατικό κίνημα. Η σημερινή πραγματικότητα και στις συνομοσπονδίες αλλά και σε πολλές ομοσπονδίες είναι αποκαρδιωτική. Κυριαρχεί η λογική του υποταγμένου συνδικαλισμού, που εκφράζεται από τις ηγεσίες της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ, που οδήγησε σε μια πολιτική ταξικής συναλλαγής, αποδοχής της λογικής των αντιδραστικών μέτρων, συναίνεσης προς τα κυβερνητική μέτρα.
Η ΓΣΕΕ (και το ΕΚΑ) δεν καταδίκασαν καν την επαίσχυντη συμφωνία του «μηχανισμού στήριξης». Υποτάσσονται στην λογική του μονόδρομου και ψελλίζουν κάτι «για αντίσταση στα σημεία της». Αυτή η πολιτική αποτελεί μια πραγματική προδοσία απέναντι στην εργατική τάξη. Είναι μια πολιτική που αφοπλίζει το εργατικό κίνημα και ενισχύει τη θέση της εργοδοσίας. Ο υποταγμένος συνδικαλισμός που σήμερα κυριαρχεί στη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ ούτε θέλει ούτε και μπορεί να δώσει νικηφόρα προοπτική στο εργατικό κίνημα. Οι περιορισμένης κλίμακας αντιδράσεις στις αντιλαϊκές πολιτικές της ΝΔ, η απουσία από μεγάλες μάχες όπως αυτή για την τιμωρία των υπευθύνων της δολοφονικής επίθεσης στην Κωνσταντίνα Κούνεβα και την κατάργηση του δουλεμπορίου σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, η απροθυμία ανοίγματος στα νέα στρώματα των ελαστικά και επισφαλώς εργαζομένων, οι χλιαρές αντιδράσεις έως και η ανοιχτή απεργοσπαστική στάση της ΓΣΕΕ (π.χ στην απεργία της 17 του Δεκέμβρη) , η απαράδεκτη στάση στο θέμα των μεταναστών δείχνουν το πραγματικό πρόσωπο του υποταγμένου συνδικαλισμού.
Αυτό φάνηκε και από την εντυπωσιακή αγωνιστική απραξία του ΕΚΑ όλη την προηγούμενη περίοδο. Πέραν κάποιων τυπικών ανακοινώσεων ποιος είναι ο απολογισμός του μεγαλύτερου εργατικού κέντρου της χώρας; Ποιες εργατικές μάχες στήριξε, σε ποιους εργατικούς χώρους έκανε παρέμβαση και με ποιους τρόπους, ποιες κινητοποιήσεις αποφάσισε πέραν από την επικύρωση των όποιων πανεργατικών κινητοποιήσεων είχαν ήδη αποφασιστεί από τη ΓΣΕΕ; Τα στελέχη της Διοίκηση του ΕΚΑ, απαλλαγμένα από την υποχρέωση της εργασίας, ασχολήθηκαν με κάτι άλλο από τη διαμόρφωση παραταξιακών συσχετισμών;
ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ.
Ο δρόμος της αγωνιστικής ταξικής ενότητας των ίδιων των εργαζομένων, χειραφετημένων από γραφειοκρατικές δεσμεύσεις μηχανισμών, της αμφισβήτησης και της ρήξης με την πολιτική της κυβέρνησης, της ΕΕ, του ΔΝΤ, της εργατικής δημοκρατίας των μαζικών γενικών συνελεύσεων και της αγώνων που αποφασίζονται και ελέγχονται από την ίδια την εργατική βάση.
Είναι ο δρόμος πρωτοπόρων ταξικών δυνάμεων που σε δύσκολους χώρους του ιδιωτικού τομέα και σε συνθήκες επισφάλειας και εργοδοτικής τρομοκρατίας κατάφεραν να στήσουν σωματεία, να κατακτήσουν συλλογικές συμβάσεις, να αντέξουν τις επιθέσεις των αφεντικών, να εκπροσωπήσουν εκείνους που η συνδικαλιστική γραφειοκρατία αρνιόταν να εντάξει μέσα στα συνδικάτα. Στα φροντιστήρια, στους βιβλιοϋπαλλήλους, στους μισθωτούς τεχνικούς, στις τηλεπικοινωνίες, στις ταχυμεταφορές κα, δοκιμάστηκε και δοκιμάζεται ένα διαφορετικό πρότυπο συνδικαλισμού.
Είναι ο δρόμος του αγωνιστικού συντονισμού των ίδιων των πρωτοβάθμιων σωματείων, που ήδη έχει φέρει τα πρώτα αποτελέσματα και μέσα στις κινητοποιήσεις λειτουργεί ως αγωνιστικό ταξικό σημείο αναφοράς για ένα ευρύτερο δυναμικό.
Το εργατικό κίνημα που μπορεί να απαντήσει στην κρίση θα είναι οραματιό, αντικαπιταλιστικό, συγκρουσιακό και θα υπερασπίζεται όχι μόνο τα σημερινά συμφέροντα της εργατικής τάξης, αλλά την κοινωνική της απελευθέρωση ενάντια στο ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα. Παλεύουμε για ένα εργατικό κίνημα που θα υπερασπίζεται τις κατακτήσεις των εργαζόμενων, διεκδικώντας παράλληλα όλο τον πλούτο που παράγουμε. Θα υπερασπίζεται τις συνδικαλιστικές και λαϊκές ελευθερίες και δικαιώματα, και θα αντιμετωπίζει τον σημερινό «κοινοβουλευτικό ολοκληρωτισμό» διεκδικώντας τελικά την ίδια την εξουσία των εργαζόμενων την πιο πλατιά και αληθινή δημοκρατία, την εργατική δημοκρατία. Θα υπερασπίζεται κάθε ανάγκη της εργατικής τάξης, το δικαίωμα να μην δολοφονείται καθημερινά σε δουλειές σφαγεία, να μην δηλητηριάζεται από μια παραγωγή που στο όνομα του κέρδους καταστρέφει και τον άνθρωπο και το περιβάλλον, διεκδικώντας να βάλει τελικά στην θέση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης την συλλογική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής. Αυτός ο διαφορετικός δρόμος μπορεί να οδηγήσει σε νικηφόρες αναμετρήσεις και στην ανατροπή της αντιλαϊκής επίθεσης. Απευθυνόμαστε στις δυνάμεις της εργασίας και λέμε ότι μπορούν τα πράγματα μέσα στα σωματεία να είναι αλλιώς. Για να συγκροτήσουμε ένα διαρκές αντίπαλο δέος, μια πανίσχυρη και μαχητική εργατική ενότητα που θα υψώσει τείχος υπεράσπισης των εργατικών δικαιωμάτων, αντίστασης και ανατροπής της επίθεσης. Για την ταξική αναγέννηση του εργατικού κινήματος, για τον κοινό αγώνα όλων των εργαζόμενων με τη γενιά της ελαστασφάλειας, τον κόσμο των αποκλεισμένων, τους δεκάδες χιλιάδες ανέργους και απολυμένους. Ήρθε η ώρα μέσα σε κάθε σωματείο, σε κάθε ομοσπονδία, σε κάθε χώρο δουλειάς, να διαμορφωθούν αγωνιστικά μπλοκ για ένα αποφασιστικό αγώνα διάρκειας, στα χέρια των εργαζόμενων, με κλιμάκωση τόσο στο περιεχόμενο όσο και στις μορφές, με απεργίες, καταλήψεις, διαδηλώσεις. Με τον συντονισμό όλων των αγωνιζόμενων κλάδων για την πλήρη απόσυρση ΟΛΩΝ των μέτρων και την ανατροπή της χούντας ΠΑΣΟΚ-ΔΝΤ-ΕΕ. Πρέπει το συνέδριο του ΕΚΑ να πάρει αγωνιστική απόφαση για κλιμάκωση με νέες απεργίες και διαδηλώσεις. Πρέπει να οδηγήσει σε αποφασιστικές αναμετρήσεις κι ανατροπές με το υπάρχον σύστημα εξουσίας.
Το ΕΚΑ ή θα περάσει σε μια νέα περίοδο αγωνιστικής ετοιμότητας, πρωτοβουλιών και συντονισμού με τα πρωτοβάθμια σωματεία, ομοσπονδίες, με άλλα ΕΚ, ασκώντας πίεση και στη ΓΣΕΕ ή θα συνεχίσει να βυθίζεται στην ανεπάρκεια και την ανυποληψία του υποταγμένου συνδικαλισμού. Ή θα προωθήσει την συνδικαλιστική ένταξη, έκφραση κι εκπροσώπηση των αποκλεισμένων, π.χ. ανέργων, απολυόμενων, νεοεισερχόμενων, ελαστικά απασχολούμενων, μεταναστών ή θα ξεπεραστεί ολοκληρωτικά.
ΟΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΗΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ: ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΜΠΡΟΣ ΔΥΟ ΒΗΜΑΤΑ ΠΙΣΩ.
Οι δυνάμεις της συνδικαλιστικής αριστεράς δεν συναινούν στα μέτρα, πρωταγωνιστούν στις απεργίες και τις κινητοποιήσεις. Παρόλα αυτά είναι εμφανής η αδυναμία να διατυπώσουν ένα αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα πάλης και αγωνιστικής κλιμάκωσης..
Η Αυτόνομη Παρέμβαση συνέχισε σε όλη αυτή την περίοδο την τακτική της ταλάντευσης από τη μια προς μια κατεύθυνση αγωνιστικής δράσης κι από την άλλη προς την συνεχιζόμενη ένταξη στο όλο σύστημα διαχείρισης του γραφειοκρατικού, υποταγμένου συνδικαλισμού (συμμετοχή σε προεδρεία, διεκδίκηση θέσεων μέσα στο συνδικαλιστικό μηχανισμό, στήριξη των κεντρικών κατευθύνσεων της ΓΣΕΕ σε κρίσιμες στιγμές όπως στις 17.12, συμμετοχή στο προεδρείο της ΓΣΕΕ). Το γεγονός αυτό καθώς και η πρόταξη διαχειριστικών στόχων, στο πλαίσιο της ΕΕ και της υπάρχουσας κατάστασης δεν μπορούν να δώσουν αγωνιστική προοπτική.
Την ίδια ώρα το ΠΑΜΕεξακολουθεί να μην θέτεισυνολικό πολιτικό στόχοανατροπής του σφαγείου κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ, καθώς δεν πιστεύει στη δυνατότητα να υπάρξει πολιτικό ρήγμα στην κυρίαρχη πολιτική, δεν παίρνει συγκεκριμένες θέσεις μπροστά στα δήθεν αδιέξοδα και εκβιαστικά διλλήματα που βάζει η κυβέρνηση για το ΔΝΤ, το χρέος, το μηχανισμό στήριξης. Εξακολουθεί να έχει λογική διάσπασης των αγωνιζόμενου κόσμου, αρνείται οποιασδήποτε συνεννόηση με άλλες αγωνιστικές δυνάμεις, καταγγέλλει ταξικά σωματεία και συνδικαλιστές ως «εργοδοτικούς», απέχει από αγώνες που δεν ελέγχει..
Η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΤΑΞΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
Η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΤΑΞΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑσυσπειρώνει αγωνιστές των ταξικών εργατικών αγώνων που τους δίνουν χρόνια τώραμε προσήλωση στα συμφέροντα των εργαζόμενων, με ριζοσπαστική – αντικυβενρητική - αντικαπιταλιστική πολιτική κατεύθυνση, με ενωτικές πρωτοβουλίες σε αγωνιστική κατεύθυνση και ανεξαρτησία από τον υποταγμένο συνδικαλισμό, με σεβασμό και στήριξη στις αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες στη βάση, σε σωματεία, κινήσεις, πρωτοβουλίες, ανοιχτοί σε κριτική από τους εργαζόμενους κι έτοιμοι για αυτοκριτική ώστε να ξεπερνάμε τις αδυναμίες μας.
Σήμερα πασχίζουμε γιαένα νέο ρεύμα αναγέννησης του ταξικού και χειραφετημένου αγωνιστικού συνδικαλισμού: Παλέψαμε τα τελευταία χρόνια ο καθένας στους χώρους του αλλά και σε πρωτοβουλίες συντονισμού στους αγώνες για την απόκρουση του αντιασφαλιστικού νομοσχέδιου, στηρίξαμε αγωνιστικά και άμεσα τη νεανική εξέγερση του Δεκέμβρη 2008 που αποτελεί σημείο καμπής για όλα τα επόμενα βήματα του ταξικού ακηδεμόνευτου συυνδικαλισμού, περάσαμε σε ανοιχτό συντονισμό ταξικών α’βάθμιων σωματείων και άλλων αγωνιστικών συνδικαλιστικών δυνάμεων για την υπεράσπιση της Κωνσταντίνας Κούνεβα από τις αρχές του 2009, στηρίξαμε μια σειρά εργατικούς αγώνες, αντιρατσιστικά-αντιφασιστικά συλλαλητήρια για τα δικαιώματα των μεταναστών, αντιπολεμικές κινητοποιήσεις ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τα δικαιώματα των λαών στη Γάζα, Αφγανιστάν κλπ.
Δώσαμε την μάχη σε μια πολύ δύσκολη περίοδο λίγο μετά τη εκλογή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και την εξαπόλυση των πρώτων αντεργατικών μέτρων ήδη από τα τέλη του 2009. Στη φάση αυτή ο συντονισμός και συνεργασία μας, συμβάλανε μια σειρά σωματεία στον ιδιωτικό τομέα να απεργήσουν στις 17/12/2009, 10/2/2010 και 22/4/2010 μαζί με μεγάλα τμήματα της εργατικής τάξης στο δημόσιο ή σωματεία του ΠΑΜΕ, παρά την άρνηση ή και ανοιχτή απεργοσπασία ΓΣΕΕ/ΕΚΑ, ομοσπονδιών κλπ. Η δράση αυτή πιστεύουμε συνέβαλε ώστε η συνδικαιστική γραφειοκρατία να υποχρεωθεί να κηρύξει πανεργατικές στις 24/2/2010, 5/3 και 11/3 αλλά και κύρια στις 5/5 που είχαμε τον εργατικό σεισμό
Η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΤΑΞΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ παρεμβαίνει στο συνέδριο του ΕΚΑ για να δείξει ακριβώς ότι μπορεί να υπάρξει ένας διαφορετικός ταξικός δρόμος για το εργατικό κίνημα. Θέλουμε να συσπειρώσουμε όλους εκείνους – και ξέρουμε ότι είναι πολλοί… – που αγωνιούν για την κατάσταση στο εργατικό κίνημα, αναζητούν δρόμους ταξικής σύγκρουσης και αντικαπιταλιστικής αμφισβήτησης και δεν χωρούν μέσα στον υποταγμένο συνδικαλισμό και τα όρια της επίσημης αριστεράς.
Μια μάχη που έχει άμεσα πολιτικό - αντικυβερνητικό χαρακτήρα, που απαιτεί πανστρατιά γιατί είναι μεγάλη, είναι εδώ, και πρέπει να τη δώσουμε με όρους που θα αναδείξουν και θα αξιοποιήσουμε τη δύναμη και το βάθος της εργατικής αντίστασης, θα οδηγήσουν στη νίκη σε μια ξεκάθαρη αντικαπιταλιστική προοπτική. Τίποτε λιγότερο δεν μπορεί να δώσει διέξοδο, να κερδίσει το νου και την καρδιά του κάθε εργαζόμενου που δέχεται από παντού μια βάρβαρη επίθεση και οδηγείται σε ένα εργασιακό και κοινωνικό όλεθρο.
Θα υπάρξει και νεώτερη ενημέρωση σχετικά με τις εκλογές και τη νέα διοίκηση του ΕΚΑ καθώς και τις δραστηριότητες της ΑΤΕ.
Συνάδελφοι μηχανικοί (αφορά σε σας που είσαστε μηχανικοί, αλλά και σε όσους από σας έχετε γνωστούς μηχανικούς – προωθείστε το),
Την Κυριακή 25/4 γίνονται οι εκλογές στο Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος - ΤΕΕ (http://portal.tee.gr/portal/page/portal/TEE_HOME), σε μια δύσκολη συγκυρία και για τους μηχανικούς όπως και για όλους τους εργαζόμενους. Μόνο με σκληρούς και μαζικούς αγώνες σ’ όλα τα μέτωπα δεν θα αφήσουμε να ισοπεδωθούν τα πάντα και θα στηρίξουμε το μέλλον για μας και την επόμενη γενιά στην πατρίδα μας, αξιοποιώντας τον ανθρώπινο πλούτο της χώρας μας, ιδιαίτερα στον επιστημονικό και τεχνικό τομέα.
(στην Αθήνα στο ΣΕΦ στο Φάληρο, 60 τμήματα). Χρειάζεται μόνο Αστ. Ταυτότητα (ή διαβατήριο ή δελτίο μέλους ΤΕΕ ή άδεια οδήγησης).
Οι Γιάννης Θεοχάρης και Βασίλης Συλαϊδής, γνωστοί σας από την ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΕΝΟΒΑ στην ΙΝΤΡΑΚΟΜ, είμαστε υποψήφιοι με το ψηφοδέλτιο της ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ για την ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΙΑ του ΤΕΕ στην Αττική.
Δείτε την προκήρυξη της ΣΑΜ και τα ονόματα των υποψηφίων στα άλλα 2 σχετικά προσαρτήματα.
Η κυβέρνηση έχει βάλει πλώρη να ισοπεδώσει την κοινωνική ασφάλιση (πρόσφατα δημοσιεύματα μιλάνε για μείωση συντάξεων κοντά στο 30%), να μειώσει τους μισθούς και στον ιδιωτικό τομέα (για να γίνει πιο ανταγωνιστικός και ισχυρός και στη συνέχεια υποτίθεται να τον φορολογήσει και να μειώσει τα ελλείμματα), να ιδιωτικοποιήσει παραπέρα τον τομέα της υγείας και γενικότερα των επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας, να στηρίξει με δυο λόγια όλα τα μέτρα ενάντια στους εργαζόμενους προκειμένου να πληρώσει τους υπέρογκους τόκους δανεισμού και να ξελασπώσει τους έλληνες καπιταλιστές από την κρίση. Τι είδους κρίση είναι όμως αυτή που παρουσιάζεται σαν δικαιολογία για τη λαίλαπα που έχει εξαπολυθεί ενάντια στους εργαζόμενους; Μετά τη φούσκα των κερδών, που βασίζονταν διεθνώς την προηγούμενη περίοδο περισσότερο στα χρέη των δανειζομένων και λιγότερο στην πραγματική απόσπαση κέρδους από τη διαφορά μεταξύ μισθών και πραγματικής αξίας που οι εργαζόμενοι προσθέτουν στα προϊόντα, το σύστημα είναι σε ελεύθερη πτώση. Οι τράπεζες δε δανείζουν για να μη χάσουν άλλη μια φορά μέρος από τα λεφτά τους, παρά τις πρωτοφανείς κρατικές ενισχύσεις που πήρανε για να καλύψουν τις ζημιές τους (28 δις στην Ελλάδα), οι οποίες φυσικά φόρτωσαν με τεράστια χρέη τους κρατικούς προϋπολογισμούς όλων των πλούσιων κρατών, σε συνδυασμό και με την παγκόσμια ύφεση που συνεχίζεται και οδηγεί σε μείωση των δημοσίων εσόδων. Η πολιτική των τεράστιων φοροαπαλλαγών που απολαμβάνουν τα τελευταία χρόνια οι καπιταλιστές στην Ελλάδα, με τις μειώσεις του φορολογικού συντελεστή των επιχειρήσεων από το 45% στο 25% και τώρα στο 20% με το καινούργιο φορολογικό, τα ψίχουλα που δίνουν οι τραπεζίτες και οι εφοπλιστές, οι ιδιωτικοποιήσεις, αλλά και το πλήθος των επιδοτήσεων και των χαριστικών ρυθμίσεων κάνουν τα προβλήματα για τους εργαζόμενους εκρηκτικά. Οι ελληνικές τράπεζες συνεχίζουν να δανείζονται από την Ε.Κ.Τ. με 1% επιτόκιο, με εγγυήσεις τα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου και να δανείζουν με 6-7% το ελληνικό δημόσιο σε πλήρη ευθυγράμμιση με τους ευρωπαίους τραπεζίτες και τα διάφορα hedge-funds (δηλαδή τις ενώσεις εκατομμυριούχων που δανείζουν τα χρήματα που έχουν προκειμένου να βγάλουν με παρασιτικό τρόπο περισσότερα). Οι περικοπές του εργατικού κόστους ομολογούν και οι ίδιοι οι κυβερνώντες ότι θα οδηγήσουν σε παραπέρα ύφεση και άρα σε περισσότερη μείωση των δημοσίων εσόδων και αύξηση του χρέους, ενώ πληρώνοντας η κυβέρνηση τα τεράστια τοκοχρεολύσια που προβλέπονται τα επόμενα τρία χρόνια, οδηγούμαστε σε μια κατάσταση όπου με την κρίση να συνεχίζεται σε παγκόσμιο επίπεδο, το δημόσιο να σταματήσει να πληρώνει τα νοσοκομεία, τα σχολεία και τις συντάξεις.
Η μόνη ελπίδα να γλιτώσουμε από αυτό το τρελοκομείο είναι η εργατική αντίσταση. Αυτή η αντίσταση που ξεκινήσαμε με την απεργία στις 17 του περασμένου Δεκέμβρη και κορυφώθηκε με την μεγάλη Πανεργατική στις 11 Μάρτη, περνώντας από τους ενδιάμεσους απεργιακούς σταθμούς, κύρια της ΑΔΕΔΥ στις 10 Φλεβάρη και της ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ στις 24/2. Τώρα, μετά τη διακοπή του Πάσχα, ξεκινάει ένα νέο απεργιακό κύμα με αφετηρία την νέα απεργία στις 22 Απρίλη της ΑΔΕΔΥ (σε όλο το δημόσιο τομέα), και μιας σειράς α'βάθμιων σωματείων στον ιδιωτικού τομέα. Κινητοποιήσεις έχουν εξαγγελθεί και από σωματεία κι ομοσπονδίες του ιδιωτικού τομέα που πρόσκεινται στο ΠΑΜΕ και έχουν πάρει αποφάσεις για 48ωρη απεργία για 21-22 Απρίλη. Ίδια απόφαση για 48ωρη πήρε ανεξάρτητα κι η ΟΕΝΓΕ (Ομοσπονδία νοσοκομειακών γιατρών) κι έχει προταθεί και σε μια σειρά άλλες συνδικαλιστικές ενώσεις (π.χ. ΕΜΔΥΔΑΣ – μηχανικοί στο δημόσιο αποφάσισαν 48ωρη στην Αττική). Έχουν προγραμματιστεί να γίνουν 2 κεντρικές απεργιακές συγκεντρώσεις στην Αθήνα στις 22/4, στη Κλαυθμώνος και το Σύνταγμα από ΑΔΕΔΥ και ΠΑΜΕ αντίστοιχα. Η ΓΣΕΕ παρόλο που έγινε πρόταση για συμμετοχή στις κινητοποιήσεις μαζί με την ΑΔΕΔΥ, δε θα συμμετάσχει στις κινητοποιήσεις.
Στο Δ.Σ. του σωματείου μας που συνεδρίασε στις 13/4, παράλληλα με τα αιτήματα του σωματείου και τη διεκδίκησή τους για το 2010, για τα οποία υπήρξε απόφαση που εμείς προτείναμε και στηρίξαμε αποφασιστικά και βγήκε σχετική ανακοίνωση του Δ.Σ., μπήκε και το θέμα της στάσης του σωματείου μπροστά στο νέο γύρο κινητοποιήσεων που ξεκινάει ενάντια στην κυβερνητική επίθεση απέναντι στους εργαζόμενους και που στηρίζεται και από την ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ, τα ΜΜΕ, τη ΝΔ και το ΛΑΟΣ. Στο θέμα αυτό τοποθετήθηκαν οι παρατάξεις που εκπροσωπούνται στο ΔΣ ως εξής: Η ΑΚΕ ήταν ενάντια σε οποιοδήποτε συμμετοχή στις κινητοποιήσεις μέσα στο διήμερο γιατί η ΓΣΕΕ δεν θα συμμετάσχει. Η ΑΕΕ πρότεινε να συγκληθεί έκτακτη Γενική Συνέλευση στις 19/4, προκειμένου να βγει απόφαση από τη Γ.Σ. για κήρυξη 48ωρης απεργίας, στο πλαίσιο που καλεί το ΠΑΜΕ. Η Πρωτοβουλία Γένοβα στην INTRACOM, εκτιμώντας την ανάγκη να πάρουμε μέρος στις πανελλαδικές απεργιακές κινητοποιήσεις ενάντια στα μέτρα που καταδικάζουν όλους τους εργαζόμενους, προτείναμε να πάρει άμεσα το Δ.Σ. απόφαση για στάση εργασίας στις 22/4 από 11πμ μέχρι τη λήξη της βάρδιας και να μπουν πούλμαν για να μεταφέρουν τον κόσμο στις απεργιακές συγκεντρώσεις στην Αθήνα. (Το Δ.Σ. σύμφωνα με το καταστατικό μας μπορεί να πάρει απόφαση για απεργιακή κινητοποίηση με στάση εργασίας, αλλά απεργία μιας ή περισσότερων ημερών κηρύσσεται με απόφαση μόνο της Γ.Σ.). Ταυτόχρονα να σταλεί η απόφαση σε ΓΣΕΕ, ΕΚΑ, ΠΟΕΜ απαιτώντας να υπάρξει αγωνιστική συμμετοχή, κλιμάκωση και συμπόρευση στις απεργίες για όλους τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα – μια και τα μέτρα πλήττουν όλους ανεξαίρετα και δεν μπορεί η αντιμετώπιση της κρίσης να γίνει παρά μόνο με όρους αλληλεγγύης και συντονισμού στον κοινό σκληρό αγώνα. Η πρόταση αυτή δεν αντιπαρατίθεται με τις 24ωρες ή 48ωρες απεργίες που αποφάσισαν κάποια σωματεία ή ομοσπονδίες , αλλά αποτελεί τη μόνη ρεαλιστική δυνατότητα να συμμετάσχει αποφασιστικά το δικό μας σωματείο στις κινητοποιήσεις και να πιέσει έμπρακτα τα Συνδικάτα για πανεργατική. Σ’ αυτές τις συνθήκες σύγχυσης που η κυβέρνηση προκαλεί και αναπαράγει η στάση της ΓΣΕΕ λειτουργώντας ανασταλτικά και με δεδομένο τη μεγάλη απαρτία που απαιτείται από το καταστατικό μας για να πάρουμε απόφαση απεργίας από Γ.Σ, το αίτημα για σύγκληση Γ.Σ. ουσιαστικά είναι προσχηματικό γιατί έχει προεξοφλήσει την αδυναμία απαρτίας και οδηγεί σε μη απόφαση από το σωματείο μας. Θυμίζουμε ότι το Νοέμβρη χρησιμοποιήθηκε η απαρτία από ΑΚΕ,ΑΕΕ σαν πρόσχημα για να μην προχωρήσει η Γ.Σ. και να πάρει αποφάσεις κινητοποίησης. Στην περίπτωση που αντιμετωπίζουμε χρειάζεται το Δ.Σ. να μπει μπροστά, να πάρει την ευθύνη και να πάρει κατ’ αρχήν μια θέση υπέρ της συμμετοχής στις κινητοποιήσεις από το σωματείο μας, που σημαίνει τουλάχιστον την κήρυξη στάσης εργασίας και στη συνέχεια να εξαντλήσει όλες τις δυνατότητες για να στηριχτεί αλλά και να υπερκεραστεί αυτή η πρόταση, αν είναι εφικτό, μέσα από τις διαδικασίες του σωματείου. Η στάση της Γένοβα είναι συνεπής και με τις προηγούμενες τοποθετήσεις που πήρε για τις απεργιακές κινητοποιήσεις στις 17/12/2009 (που είχε και εγκριθεί παμψηφεί κι από την απεργιακή μας συγκέντρωση στη στάση εργασίας στις 26/11) και μπλοκάρισαν οι ΑΚΕ,ΑΕΕ, αλλά και στις 10/2/2010, όπου επίσης προτείναμε άμεση συμμετοχή στην κινητοποίηση με στάση εργασίας από το Δ.Σ.
Από τις προτάσεις και τοποθετήσεις καμιά δεν συγκέντρωσε την απαραίτητη απόλυτη πλειοψηφία στο Δ.Σ. (η κάθε πλευρά επέμεινε στην αρχική της θέση), οπότε δεν πάρθηκε καμία απόφαση από το ΔΣ σχετικά με τις κινητοποιήσεις. Στις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί, σαν Πρωτοβουλία Γένοβα στην ΙNTRACOM, αξιοποιώντας αποφάσεις κλαδικών-συναφών σωματείων όπως την απόφαση για 24ωρη απεργία του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών στις 22/4, μέρα που έχει προκηρύξει και η ΑΔΕΔΥ απεργία, καλούμε τους συναδέλφους στην απεργία στις 22/4 και σε προσυγκέντρωση στην Κλαυθμώνος στις 11.00 κάτω από το πανό της παράταξής μας.
Η 10 Φλεβάρη είναι μέρα απεργίας ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ που υποθάλπεται από την ΕΕ και είναι μόνο η αρχή. Ο επόμενος μεγάλος σταθμός είναι η απεργία της ΓΣΕΕ στις 24 Φλεβάρη και ήδη πολλοί κλάδοι έχουν πάρει αποφάσεις για συνέχεια στις κινητοποιήσεις.
Η κυβέρνηση με ξεκάθαρο πλέον τρόπο έχει αποφασίσει να φορτώσει την κρίση στις πλάτες των εργαζομένων με μηδενικές αυξήσεις αλλά και μειώσεις μισθών, αύξηση των ορίων ηλικίας, κατεδάφιση σε ότι έχει μείνει από την κοινή ωφέλεια και το κράτος πρόνοιας. Η ανεργία υπολογίζεται στο 20%, περίπου 1 εκατομμύριο άνεργοι και όλο και ανεβαίνει.
Από την άλλη μεριά οι επιχειρηματίες συνεχίζουν να φοροδιαφεύγουν και να εισφοροδιαφεύγουν, τα υψηλά εισοδήματα που δηλώνονται συνεχίζουν να φορολογούνται με τους παλιούς χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές σύμφωνα με όλα τα φιλοκυβερνητικά δημοσιεύματα και οι τράπεζες να δανείζονται με 1% από την Ε.Κ.Τ., με την εγγύηση των ομολόγων του δημοσίου που κρατούν στα χέρια τους και ταυτόχρονα να δανείζουν το ελληνικό δημόσιο με πάνω από 6% κερδοσκοπώντας στην πλάτη του δημοσίου χωρίς το οποίο θα είχαν καταρρεύσει.
Όλα υποτάσσονται στην λογική να ταίσουμε το κεφάλαιο, να αυξήσουμε την μειωμένη κερδοφορία του για να κάνει στο μέλλον επενδύσεις και να ανατάξει η οικονομία. Το αποτέλεσμα είναι οι θυσίες που ζητάει το κεφάλαιο να είναι περισσότερες την επόμενη φορά είτε μιλάμε για τους ντόπιους, είτε για τους διεθνείς κερδοσκόπους που βλέπουν όχι μόνο το δημόσιο χρέος του Νότου, αλλά κύρια την ανάκαμψη στην ευρωζώνη να μην έρχεται και φεύγουν σταδιακά από το ευρώ.
Μόνο ένας ξεσηκωμός των εργαζομένων στην Ελλάδα μπορεί να αλλάξει το τοπίο και να επιβάλει το αίτημα την κρίση να την πληρώσουν οι έχοντες που ευθύνονται για την κρίση και που μπορούν να πληρώσουν για την κρίση. Η εργατική αντίσταση στην Ελλάδα ήδη ανησυχεί τα επιτελεία σε όλη την Ευρώπη ότι θα βρει μιμητές σε ολόκληρη την ευρωζώνη. Φοβούνται τους εργατικούς Δεκέμβρηδες γιατί μπορούν να ξεφύγουν από τα όρια των αμυντικών διεκδικήσεων.
Για τις 10 Φλεβάρη το σωματείο μας δεν έχει βγάλει δική του κινητοποίηση με ευθύνη των ΑΚΕ, ΑΕΕ που απέρριψαν την δικιά μας πρόταση για στάση εργασίας και κατέβασμα των συναδέλφων με πούλμαν στις απεργιακές συγκεντρώσεις στην Αθήνα, αλλά οι συνάδελφοι στην Ιντρακόμ που θέλουν να απεργήσουν καλύπτονται από αποφάσεις των κλαδικών σωματείων (όπως το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών, ΣΕΤΗΠ και άλλα). Επίσης το ΤΕΕ καλεί όλα τα μέλη του σε 24ωρη απεργία την Τετάρτη 10 Φλεβάρη.
Η Πρωτοβουλία Γένοβα Ιντρακόμ θα βρίσκεται την Τετάρτη 10/2 με δικό της πανό στην πλατεία Κλαυθμώνος από τις 10.30.
Καλούμε όλους τους συναδέλφους να απεργήσουν και να συμμετέχουν στην κεντρική απεργιακή συγκέντρωση, που οργανώνει η ΑΔΕΔΥ και σωματεία του ιδιωτικού τομέα, στην Κλαυθμώνος στις 10.30 της Τετάρτης δίνοντας ένα πανεργατικό χαρακτήρα στην αυριανή απεργία και πιέζοντας τις ηγεσίες να κινηθούν επιτέλους συντονισμένα από δω και πέρα.
1)Σχετικά με την απεργία στις 10/2 αλλά και την απεργία στη HOL στις 26/1.
·Η Γένοβα ζήτησε για τη νέα απεργιακή κινητοποίηση στις 10/2/10, τώρα μάλιστα που και με τις νέες πρωθυπουργικές εξαγγελίες ξετινάζονται εργαζόμενοι και κοινωνικό κράτος, αποκτά καθοριστική σημασία για την αντίδραση των εργαζόμενων στη λαίλαπα που αντιμετωπίζουν να πάρει άμεσα απόφαση το ΔΣ για συμμετοχή με στάση εργασίας (όπως δικαιούται), ζητώντας και απεργία της ΓΣΕΕ/ΕΚΑ/ΠΟΕΜ. Το ίδιο είχε ζητήσει και για τις απεργιακές κινητοποιήσεις στις 17/12/09 να πάρει δηλ. απόφαση για στάση εργασίας το ΔΣ, όπως είχε δεσμευτεί και με το ομόφωνο απεργιακό ψήφισμα στην Παιανία στις 26/11/09. Και στις δυο περιπτώσεις όμως, «καρμπόν» απέρριψαν ΑΚΕ και ΑΕΕ, η μεν πρώτη στοιχημένη πίσω από μια φιλοκυβερνητική-φιλοεργοδοτική οπτική (μαϊμουδίζοντας τη ΓΣΕΕ) η δε δεύτερη καλυπτόμενη πίσω από την απεργία που κήρυξε το ΣΕΤΗΠ-ΠΑΜΕ και επιχειρηματολογώντας ότι το σωματείο μας δεν χρειάζεται να πάρει μόνο του απόφαση συμμετοχής (στάση εργασίας, τη μόνη εφικτή στο ΔΣ).
·Επισημαίνουμε ότι με τη δημοσιοποίηση και τελική έγκριση από την Κομισιόν του «Προγράμματος Σταθεροποίησης & Ανάπτυξης» αλλά και το κερασάκι στην τούρτα, το διάγγελμα Παπανδρέου στις 2/2/10, ολοκληρώθηκε η στροφή 180μοιρών από τις προεκλογικές εξαγγελίες της νέας κυβέρνησης, υπάρχει πια πλήρης ευθυγράμμιση με το «πακέτο» ΕΕ-ΕΚΤ-αγορών-εργοδοσίας-ΜΜΕ κι ο εργαζόμενος κόσμος δέχεται όλη τη λαίλαπα της άγριας λιτότητας, εργασιακής κι ασφαλιστικής υποβάθμισης, εκθεμελίωσης του κοινωνικού κράτους κλπ., λες κι οι εργαζόμενοι ευθύνονται για την κρίση, την ώρα που οι τράπεζες- κι όχι μόνον - θησαυρίζουν εκ του ασφαλούς με τα χρήματα – σωσίβιο των φορολογούμενων αλλά και τοκογλυφώντας πάνω στη χρηματοδότηση των δανειακών αναγκών του δημοσίου. Σ’ αυτές τις συνθήκες, η φιλοκυβερνητική ηγεσία της ΓΣΕΕ …σιωπά ή μεθοδεύει χωριστές κινητοποιήσεις ακόμη κι από την ΑΔΕΔΥ, ρίχνοντας νερό στο μύλο της κατευθυνόμενης προπαγάνδας που θέλει να διαιρέσει εργαζόμενους στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, «ρετιρέ» και υπόγεια κ.ο.κ, την ώρα που οι κερδοσκόποι κάνουν πάρτι… Όσοι κερδοσκοπούν σε βάρος των εργαζόμενων, συνταξιούχων κι άνεργων, πρέπει να αντιμετωπίζονται άμεσα, π.χ. με εθνικοποίηση χωρίς αποζημίωση των τραπεζών που επιβιώνουν με κρατική εγγύηση και χρηματοδότηση, των επιχειρήσεων που κλείνουν και απολύουν κλπ. Η απεργία στις 10/2 πρέπει να βάλει αυτή την ημερήσια διάταξη από πλευράς των εργαζόμενων κι η συμμετοχή και σωματείων από τον ιδιωτικό τομέα συνιστά μια ασφυκτική πίεση στη ΓΣΕΕ για να αλλάξει την πολιτική της που την αποξενώνει από τους εργαζόμενους τους οποίους θάπρεπε να εκπροσωπεί αποφασιστικά στις σημερινές περιστάσεις. Για μια επίκαιρη κατατοπιστική ανάλυση της κρίσης στην Ελλάδα και των συνεπειών στους εργαζόμενους διαβάστε: financialcrimesnews.blogspot.com/2010/02/10.html
·Τελικά η ΑΕΕ προωθεί ουσιαστικά την παράκαμψη του σωματείου μας, υποστηρίζει ότι δεν χρησιμεύει πια, όπως «απέδειξε» η απεργία του ΣΕΤΗΠ στη HOL (ενώ μπλοκαρίστηκε στο ΔΣ μας η πρόταση της ΓΕΝΟΒΑ να αποφασίσει το σωματείο μας για την απεργία άμεσα με τοπική ΓΣ στη HOL), ουσιαστικά δηλαδή επιβεβαιώνει κι επίσημα τη θέση που ακούμε συχνά-πυκνά από μέλη της. Αυτή η μεθοδευμένη αντιπαράθεση ενός κλαδικού σωματείου με το επιχειρησιακό μας υποδηλώνει μια αδύναμη, συμβολική ακόμη και ηττοπαθή στάση, περισσότερο για δημόσια προβολή, έστω και αν ντύνεται με φραστικά προωθημένες διεκδικήσεις και πρωτοβουλίες, μια και δεν προωθεί κι αξιοποιεί την ενεργό μαζική συμμετοχή των συναδέλφων τουλάχιστον εκεί που υπάρχουν μαζικά επιχειρησιακά σωματεία, όπως στην ΙΝΤΡΑΚΟΜ. Σε αντιδιαστολή, θυμίζουμε π.χ. πρόσφατα στην ΙΝΤΡΑΚΟΜ όταν σε ΓΣ ψηφίσαμε για τα αιτήματα τον Ιούλιο του 2009 (και μάλιστα με συντριπτική πλειοψηφία υπερψηφίζοντας την πρόταση της ΓΕΝΟΒΑ) ή όπως πριν 15 μήνες αποφασίστηκε πάλι σε ΓΣ και προχωρήσαμε σε μια δυναμική καθολική απεργία (20/11/08). Την πιο πρόσφατη όμως ΓΣ του σωματείου που είχε και πολύ κόσμο και δυναμική, τορπίλισε η ΑΕΕ μαζί με την ΑΚΕ στις 19/11 παρεμποδίζοντας έτσι να βγάλει απόφαση για απεργία! Και να που υποκριτικά ζήτησε τώρα η ΑΕΕ νέα ΓΣ για την απεργία στις 10/2, προεξοφλώντας βέβαια ότι δεν είναι εφικτή σε γενικές πολιτικές κινητοποιήσεις με τις δυσκολίες απαρτίας, για να έχει δικαιολογία να μην κηρύξει άμεσα στάση εργασίας το ΔΣ για τις 10/2, μαζί με πολλά άλλα σωματεία, αποφεύγοντας έτσι μια αγωνιστική κι ενωτική (σε μια πανεργατική κατεύθυνση) απόφαση – που όμως δεν είναι μέσα στη γραμμή του ΠΑΜΕ. Για την ΑΕΕ το ΠΑΜΕ και το ΣΕΤΗΠ φθάνουν και περισσεύουν, δεν χρειάζονται επιχειρησιακά σωματεία που στηρίζονται άμεσα από τους εργαζόμενους και δε μιλάμε μόνο για την ΙΝΤΡΑΚΟΜ, παρόμοιες πρακτικές έχουν εκδηλωθεί πρόσφατα και στη WIND (ΠΑΣΕΤΙΜ), VODAFONE (σωματείο ΠΑΣΕ Vodafone) κ.ά., εκεί δηλ. που δεν ελέγχονται τα επιχειρησιακά σωματεία από το ΠΑΜΕ.
·Καταδικάζουμε την πρακτική της διοίκησης της HOL να πληρώσει το μεροκάματο στους εργαζόμενους που θα δηλώσουν ότι υποχρεώθηκαν να μην εργασθούν τη μέρα της απεργίας και καλούμε τους συναδέλφους να απορρίψουν αυτή την «προσφορά» που σκοπεύει να διαιρεί τους εργαζόμενους, να τους τρομοκρατεί και να τους υπονομεύσει το δικαίωμα στην απεργία. Η ΓΕΝΟΒΑ παραστάθηκε κι επιτόπου στην απεργία στη HOL στις 26/1, μοιράζοντας και την ανακοίνωσή της ακριβώς για να εξασφαλισθεί η συσπείρωση των εργαζόμενων και να αποκρουσθούν εκβιαστικές ή και βίαιες και απειλητικές μεθοδεύσεις της διοίκησης ενάντια στο απεργιακό δικαίωμα. Καλεί δε όλους τους συναδέλφους στη HOL να εμψυχώσουν μαζικά το επιχειρησιακό σωματείο της ΙΝΤΡΑΚΟΜ και να εξασφαλίσουν μέσα από ΓΣ στη HOL ισχυρές αποφάσεις, ακλόνητες από κάθε εργοδοτική αυθαιρεσία για διεκδικήσεις κι αγωνιστικές κινητοποιήσεις για την προώθησή τους. Όσο για την ΑΕΕ που θέλει ουσιαστικά να καταργήσει το σωματείο μας στη HOL, ας βγάλουν οι συνάδελφοι τα συμπεράσματά τους. Από τη μια η εργοδοσία με τις απειλές και «προσφορές» της θέλει να κάμψει το φρόνημα των εργαζόμενων και να τους διαιρέσει, από την άλλη η ΑΕΕ που ουσιαστικά τους αποστρατεύει κι απομαζικοποιεί, μεταφέροντας την ευθύνη στο ΠΑΜΕ-ΣΕΤΗΠ. Υπάρχει όμως κι ο μαχόμενος, μαζικός, συνδικαλισμός κι οι αγώνες των εργαζόμενων που εκπροσωπεί με τον πιο συνεπή τρόπο μέσα στο επιχειρησιακό σωματείο η ΓΕΝΟΒΑ στην ΙΝΤΡΑΚΟΜ. Αυτός φαίνεται να ανησυχεί ιδιαίτερα την ΑΕΕ και βάλθηκε να συκοφαντεί αντί να στοιχηθεί σθεναρά για τα συμφέροντα των εργαζόμενων, αγωνιστικά, ενωτικά, όπως τους προτείναμε αμέσως μετά τις εκλογές πέρσι που άλλαξαν οι συσχετισμοί στο ΔΣ.
2)Ένα επίκαιρο και σοβαρό θέμα που μπήκε από τη ΓΕΝΟΒΑ στο ΔΣ στις 2/2/10 είναιπρόταση για ενίσχυση και στήριξη του ΔΣ στον αγώνα (συνεχίζεται με επίσχεση εργασίας, είχε προηγηθεί και κατάληψη) των εργαζόμενων της υποδηματοποιίας ELITE για να μη χάσουν τη δουλειά τους και να πληρωθούν τα δεδουλευμένα όταν το αφεντικό έχει ουσιαστικά σταματήσει την παραγωγή και θέλει να κλείσει το εργοστάσιο, χρωστάει δε μισθούς από τρεις μήνες. Βλέπετε: www.epitropiallileggyis.blogspot.com/. Προτείναμε ακόμη να στηρίξουμε και συμμετάσχουμε στη Συναυλία Αλληλεγγύης στους εργαζόμενους της ELITE που οργανώνεται στις 5/2 στις 6:30μ.μ. στα Προπύλαια. Όμως για μια ακόμη φορά ΑΚΕ και ΑΕΕ με υπεκφυγές δε στήριξαν να βγεί ψήφισμα κι ενίσχυση για την ELITE, εμείς λοιπόν καλούμε τα μέλη του σωματείου μας, όλους τους εργαζόμενους στην ΙΝΤΡΑΚΟΜ και τους φίλους τους να συμμετάσχουν και συνδράμουν και με το κουπόνι των 5ευρώ για τη Συναυλία Αλληλεγγύης στους εργαζόμενους της ELITE. Προμηθευτείτε το από: Βασίλη Συλαϊδή εσ.1876/κιν.6972724130 & Γιάννη Θεοχάρη εσ.1934/κιν.6945592381.
3)Ένα άλλο επίκαιρο θέμα που έχει συγκλονίσει ολόκληρη την ανθρωπότητα είναι η τραγική μοίρα του λαού της Αϊτής που χτυπήθηκε από τον πρόσφατο φονικό σεισμό με τεράστιο και διαρκώς αυξανόμενο αριθμό νεκρών (και τραυματιών), καθώς και τρομακτική καταστροφή σε υποδομές, σπίτια, νοσοκομεία, εργοστάσια, σχολεία κλπ. Την προηγούμενη κακή οικονομική και κοινωνική κατάσταση που βιώνει από δεκαετίες ο βασανισμένος αυτός λαός λόγω της απόλυτης εξάρτησης από διεθνή ιμπεριαλιστικά, οικονομικά – ή και καθαρά μαφιόζικα συμφέροντα, με τη συνακόλουθη άγρια εκμετάλλευση, διαφθορά, κακοδιοίκηση, εγκληματικότητα κλπ. έρχεται τώρα να συμπληρώσει ο τρομακτικός σεισμός που έφερε τον όλεθρο και την απόγνωση. Στη δυστυχία που βιώνουν οι κάτοικοι της Αϊτής πέρασε στο ΔΣ απόφαση να συνδράμουν οι εργαζόμενοι στην ΙΝΤΡΑΚΟΜ με οικονομικό έρανο του σωματείου. Θα είναι ασφαλώς κάτι πολύ μικρό για το μέγεθος της καταστροφής αλλά πρέπει κι εμείς να στηρίξουμε στο μέτρο των δυνάμεών μας την προσπάθεια αυτών των ανθρώπων να ξεφύγουν από την αγκαλιά του θανάτου και της συμφοράς, για την ελπίδα ενός καλύτερου αύριο. Όλοι οι λαοί κι οι απλοί άνθρωποι κι εργαζόμενοι είμαστε αδέλφια σ’ αυτόν τον πλανήτη – τον μόνο που έχουμε – και πρέπει να συνδράμουμε ο ένας στη δυστυχία του άλλου με την καρδιά μας κι από τα κάτω, πέρα από τις όποιες μεγαλόσχημες βοήθειες των ισχυρών που όμως κρύβουν ιδιοτελείς σκοπιμότητες - κι ο λαός της Αϊτής έχει πικρή εμπειρία από πολλά χρόνια. Περιμένετε σχετική ενημέρωση από το ΔΣ.
