Οι 3πλές εκλογές ολοκληρώθηκαν στις 25/5 και χαρακτηρίζονται από μια μεγάλη επιτυχία για τα αριστερά ψηφοδέλτια, ιδιαίτερα στις ευρωεκλογές που προσφέρονται για καθαρές πολιτικές εκτιμήσεις, όλα τα κόμματα μεγάλα και μικρά κατέβηκαν, αλλά και τις περιφερειακές εκλογές που έχουν υπερτοπικό χαρακτήρα.
Με καθαρά πρώτη δύναμη τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος απέσπασε για πρώτη φορά πρωτιά για καθαρά αριστερό κόμμα στην Ελλάδα και μια σπανιότατη περίπτωση στην Ευρώπη (αν εξαιρέσει κανείς το ιταλικό ΚΚ πριν 35+ χρόνια σε μια δευτερεύουσα αναμέτρηση αλλά και το ΑΚΕΛ στην Κύπρο που εξέλεξε και πρόεδρο τον Χριστόφια (με τις μετέπειτα δραματικές εξελίξεις λόγω οικονομικής κρίσης). Περνάει μπροστά από την ΝΔ που χάνει 7 μονάδες από τις βουλευτικές του Ιούνη του '12 (που ήταν όμως εντονώτατα πολοτικές) με ποσοστό όμοιο με του Ιούνη '12. Το ΠΑΣΟΚ-ΕΛΙΑ με 8,02 χάνει 4,26 μονάδες ενώ η ΔΗΜΑΡ αυτοτοποθετούμενη στην Αριστερά συντρίβεται με 1.2 (-4,05) λόγω συμμετοχής της τον πρώτο χρόνο στην κυβέρνηση Σαμαρά, ενώ εξακολουθεί να πατάει "σε 2 βάρκες". Πάντως αθροίζοντας τα ποσοστά των αριστερών κομμάτων φτάνουμε σχεδόν στο 38%, ποσοστό που ξεπερνάει κάθε προηγούμενη επίδοση της Αριστεράς στην Ελλάδα. Το ΚΚΕ εμφανίζει μια αύξηση του ποσοστού του από 4,5 σε 6,09%, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ από 0.33 σε 0,72% κ.ο.κ.. Διαμπρφώνεται σκηνικό πολιτικής ανατροπής, δυστυχώς με αισθητή άνοδο της Χρυσής Αυγής (από 6,92 σε 9,4%) αλλά και του ΛΑΟΣ (από 1,58 σε 2,7%).
Η επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ και της Αριστερας συμπληρώνεται με τη νίκη στην περιφέρεια Αττικής (Δούρου) και Ιονίων (Γαλιατσάτος), καθώς και σε πολλούς δήμους, π.χ. στην Πάτρα (ΚΚΕ), Λάρισσα, Χαλάνδρι, Αγ. Παρασκευή, Καισαριανή, Ν. Ιωνία, Κερατσίνι, Βύρωνα, Ζωγράφου, Κέρκυρα, Κέρκυρα, Λευκάδα, Λιβαδιά, Ικαρία, Πετρούπολη κ.ο.κ. Χάθηκαν με μικρή διαφορά ο δήμος Αθήνας (εξ αιτίας της γραμμής "άκυρο-λευκό" του ΚΚΕ) αλλά κι ο δήμος Ελλνικού-Αργυρούπολης λόγω της προσωπικής επίθεσης των ΜΜΕ στον αγωνιστή δήμαρχο Χρ. Γκιρτζίδη εξ αιτίας του τραγικού δυστυχήματος με τον 13χρονου στο λούνα παρκ.
Για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ πολύ ικανοποιητικό αποτέλεσμα ήρθε την 1η Κυριακή των αυτοδιοικητικών, όπου κατεβήκαμε -στηρίξαμε αντικαπιταλιστικ σχήματα σε 12 απο τις 13 περιφέριες (εκτός από τη μκρή αλλά και διάσπαρτη του Ν. Αιγαόυ -δηλ. Κυκλάδες - Δωδεκάνησα, με πανελλαδικό ποσοστό κοντά στο 2,4% κι εκλέγοντας πολάριθμους συμβούλους σε περιφέρειες και δήμους.
Η γραμμή αρχών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο 2ο γύρο να ζητάει την καταψήφιση των μνημονιακων δημάρχων και περιφερειαρχών ασφαλώς βοήθησε αποφασιστικά στην επιτυχία των Αριστερών υποψήφιων, με κόστος όμως να χάσουμε και τις περισσότερες ψήφους στις ευρωεκλογές σε σχέση με τις περιφερειακές υπερ του ΣΥΡΙΖΑ όταν άλλα ψηφοδέλτια κατέβαιναν για καταγραφή στις ευρωεκλογές και δεν επηρρεάστηκαν το ίδιο (ενώ η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είχε κατέβει μόνη μεταξύ των "καθαρών" αριστερών πλην των κοινοβουλευτικών ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ στις περιφερειακές όπου πιστώθηκε την "καταγραφή της"). Αποτυχία ασφαλώς αποτελεί το ότι δεν μπορέσαμε να συγκρατήσουμε αποτελεσματικά τις ψήφους στο ευρωψηφοδέλτιο διαφοροποιώντας σαφώς τη στάση μας στο 2ο γύρο, προτιμώτερο όμως αυτό παρά ο σεχταρισμός του ΚΚΕ που είχε και δυσμενείς επιπτώσεις (π.χ. Αθήνα) κι ούτε μπόρεσε και να "μπετονάρει" σημαντικό μέρος των ψήφων του στην περιφέρεια.
Διαμορφώνεται τώρα μια νέα κατάσταση, με ακόμη περισσότερο αδυνατισμένη την (πάνω από 11 πόντους κάτω) και χωρίς εφεδρείες (ισοπεδώθηκε η ΔΗΜΑΡ), δεν βγαίνει πια με τίποτε η εκλογή προέδρου δημοκρατίας σε 9-10 μήνες, δύσκολα θα περνάει νέα ισοπεδωτικά μέτρα που έχει έτοιμα στο συρτάρι, θέλει να διαπραγματευτεί για επιμήκυνση (όχι διαγραφή) του χρέους το φθινόπωρο, το success story έγινε αφιάλτης για το Σαμαρά που κατέγραψε και προσωπική αποτυχία σε κεντρικές επιλογές του (Αθήνα, Κεντρική Μακεδονία, Πειραιάς). Ήδη συζητάνε την αλλαγή του εκλογικού νόμου να κόψουν το μπόνους των 50 εδρών που θα ευνοούσε το ΣΥΡΙΖΑ σαν πρώτο κόμμα αν γίνονταν βουλευτικές. Για την Αριστερά όμως σταθερή θέση είναι η απλή αναλογική που θα έσπαγε το μονοπώλιο των καθεστωτικών κομμάτων.
Αρνητική εξέλιξη η σημαντική πανελλαδική (κυρίως στην Αττική) άνοδος της Χρυσής Αυγής κατά 2,5 μονάδες από το 2012 σε 9,4% - που βέβαια εξηγείται θαυμάσια από τις αποκαλύψεις για διασυνδέσεις με τη Ν. Δημοκρατία ακόμη και στα ρετιρέ - Μπαλτάκος Κασιδιάρης ενώ προχωρούν δικαστικές διώξεις για τα εγκλήματα της οργάνωσης. Εντάσσεται δε σε ένα πανευρωπαϊκό κύμα ακροδεξιάς ανόδου κι αμφισβήτησης της ΕΕ μέσα στις συνθήκες κρίσης και γενικευμένης λιτότητας από ΕΕ, κυβερνήσεις, κεφάλαιο και χωρίς εκεί η Αριστερά να καταγράφει επιτυχίες, παγιδευμένη σε ένα αδιέξοδο "αριστερό ευρωπαϊσμό" - κοσμοπολίτικου χαρακτήρα (κι όχι ουσιαστικά διεθνιστικό όπως οι παλιότεροι εργατικοί αγώνες). Η άνοδος στην Ελλάδα που έγινε παρά τις συνθήκες πρωτοφανούς προπαγανδιστικού βομβαρδισμού και αντιαριστερής πλύσης εγκεφάλου από τα συστημικά ΜΜΕ είναι ένα μήνυμα στην Ευρώπη και στους εργαζόμενους για να αμφισβητήσουν κι ανατρέψουν τις αντεργατικές πολιτικές και θεσμούς , όσο κι αν διαθλάται από την δεξιόστροφη πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και το σεχταρισμό του ΚΚΕ.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να ανασυνταχθεί να αναλύσει και κριτικάρει τα λάθη κι αδυναμίες όπου εντοπίζονται και να χτίσει πάνω στην εμπιστοσύνη που κέρδισε κυρίως στις περιφερειακές με σχεδόν 130000 κόσμο που την ψήφισε ένα πλατύ ενιαίο μέτωπο αγώνα των εργαζόμενων και των κινημάτων για τη ριζική αντικαπιταλιστική ρήξη ανατροπή που επιβάλλουν οι καιροί μας κι η κρίση, λιτότητα και φτωχοποίηση που υφιστάμεθα. Η κάλπες είναι ένα χρήσιμο πεδίο αναμέτρησης και δουλιάς μέσα στον κόσμο, αλλά οι πραγματικές ανατροπές γίνονται με την καλή οργάνωση, συντονισμό και γενίκευση των εργατικών και λαϊκών αγώνων σε ταξική ενωτική ανατρεπτική βάση.
Β. Συλαϊδής
Με καθαρά πρώτη δύναμη τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος απέσπασε για πρώτη φορά πρωτιά για καθαρά αριστερό κόμμα στην Ελλάδα και μια σπανιότατη περίπτωση στην Ευρώπη (αν εξαιρέσει κανείς το ιταλικό ΚΚ πριν 35+ χρόνια σε μια δευτερεύουσα αναμέτρηση αλλά και το ΑΚΕΛ στην Κύπρο που εξέλεξε και πρόεδρο τον Χριστόφια (με τις μετέπειτα δραματικές εξελίξεις λόγω οικονομικής κρίσης). Περνάει μπροστά από την ΝΔ που χάνει 7 μονάδες από τις βουλευτικές του Ιούνη του '12 (που ήταν όμως εντονώτατα πολοτικές) με ποσοστό όμοιο με του Ιούνη '12. Το ΠΑΣΟΚ-ΕΛΙΑ με 8,02 χάνει 4,26 μονάδες ενώ η ΔΗΜΑΡ αυτοτοποθετούμενη στην Αριστερά συντρίβεται με 1.2 (-4,05) λόγω συμμετοχής της τον πρώτο χρόνο στην κυβέρνηση Σαμαρά, ενώ εξακολουθεί να πατάει "σε 2 βάρκες". Πάντως αθροίζοντας τα ποσοστά των αριστερών κομμάτων φτάνουμε σχεδόν στο 38%, ποσοστό που ξεπερνάει κάθε προηγούμενη επίδοση της Αριστεράς στην Ελλάδα. Το ΚΚΕ εμφανίζει μια αύξηση του ποσοστού του από 4,5 σε 6,09%, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ από 0.33 σε 0,72% κ.ο.κ.. Διαμπρφώνεται σκηνικό πολιτικής ανατροπής, δυστυχώς με αισθητή άνοδο της Χρυσής Αυγής (από 6,92 σε 9,4%) αλλά και του ΛΑΟΣ (από 1,58 σε 2,7%).
Η επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ και της Αριστερας συμπληρώνεται με τη νίκη στην περιφέρεια Αττικής (Δούρου) και Ιονίων (Γαλιατσάτος), καθώς και σε πολλούς δήμους, π.χ. στην Πάτρα (ΚΚΕ), Λάρισσα, Χαλάνδρι, Αγ. Παρασκευή, Καισαριανή, Ν. Ιωνία, Κερατσίνι, Βύρωνα, Ζωγράφου, Κέρκυρα, Κέρκυρα, Λευκάδα, Λιβαδιά, Ικαρία, Πετρούπολη κ.ο.κ. Χάθηκαν με μικρή διαφορά ο δήμος Αθήνας (εξ αιτίας της γραμμής "άκυρο-λευκό" του ΚΚΕ) αλλά κι ο δήμος Ελλνικού-Αργυρούπολης λόγω της προσωπικής επίθεσης των ΜΜΕ στον αγωνιστή δήμαρχο Χρ. Γκιρτζίδη εξ αιτίας του τραγικού δυστυχήματος με τον 13χρονου στο λούνα παρκ.
Για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ πολύ ικανοποιητικό αποτέλεσμα ήρθε την 1η Κυριακή των αυτοδιοικητικών, όπου κατεβήκαμε -στηρίξαμε αντικαπιταλιστικ σχήματα σε 12 απο τις 13 περιφέριες (εκτός από τη μκρή αλλά και διάσπαρτη του Ν. Αιγαόυ -δηλ. Κυκλάδες - Δωδεκάνησα, με πανελλαδικό ποσοστό κοντά στο 2,4% κι εκλέγοντας πολάριθμους συμβούλους σε περιφέρειες και δήμους.
Η γραμμή αρχών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο 2ο γύρο να ζητάει την καταψήφιση των μνημονιακων δημάρχων και περιφερειαρχών ασφαλώς βοήθησε αποφασιστικά στην επιτυχία των Αριστερών υποψήφιων, με κόστος όμως να χάσουμε και τις περισσότερες ψήφους στις ευρωεκλογές σε σχέση με τις περιφερειακές υπερ του ΣΥΡΙΖΑ όταν άλλα ψηφοδέλτια κατέβαιναν για καταγραφή στις ευρωεκλογές και δεν επηρρεάστηκαν το ίδιο (ενώ η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είχε κατέβει μόνη μεταξύ των "καθαρών" αριστερών πλην των κοινοβουλευτικών ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ στις περιφερειακές όπου πιστώθηκε την "καταγραφή της"). Αποτυχία ασφαλώς αποτελεί το ότι δεν μπορέσαμε να συγκρατήσουμε αποτελεσματικά τις ψήφους στο ευρωψηφοδέλτιο διαφοροποιώντας σαφώς τη στάση μας στο 2ο γύρο, προτιμώτερο όμως αυτό παρά ο σεχταρισμός του ΚΚΕ που είχε και δυσμενείς επιπτώσεις (π.χ. Αθήνα) κι ούτε μπόρεσε και να "μπετονάρει" σημαντικό μέρος των ψήφων του στην περιφέρεια.
Διαμορφώνεται τώρα μια νέα κατάσταση, με ακόμη περισσότερο αδυνατισμένη την (πάνω από 11 πόντους κάτω) και χωρίς εφεδρείες (ισοπεδώθηκε η ΔΗΜΑΡ), δεν βγαίνει πια με τίποτε η εκλογή προέδρου δημοκρατίας σε 9-10 μήνες, δύσκολα θα περνάει νέα ισοπεδωτικά μέτρα που έχει έτοιμα στο συρτάρι, θέλει να διαπραγματευτεί για επιμήκυνση (όχι διαγραφή) του χρέους το φθινόπωρο, το success story έγινε αφιάλτης για το Σαμαρά που κατέγραψε και προσωπική αποτυχία σε κεντρικές επιλογές του (Αθήνα, Κεντρική Μακεδονία, Πειραιάς). Ήδη συζητάνε την αλλαγή του εκλογικού νόμου να κόψουν το μπόνους των 50 εδρών που θα ευνοούσε το ΣΥΡΙΖΑ σαν πρώτο κόμμα αν γίνονταν βουλευτικές. Για την Αριστερά όμως σταθερή θέση είναι η απλή αναλογική που θα έσπαγε το μονοπώλιο των καθεστωτικών κομμάτων.
Αρνητική εξέλιξη η σημαντική πανελλαδική (κυρίως στην Αττική) άνοδος της Χρυσής Αυγής κατά 2,5 μονάδες από το 2012 σε 9,4% - που βέβαια εξηγείται θαυμάσια από τις αποκαλύψεις για διασυνδέσεις με τη Ν. Δημοκρατία ακόμη και στα ρετιρέ - Μπαλτάκος Κασιδιάρης ενώ προχωρούν δικαστικές διώξεις για τα εγκλήματα της οργάνωσης. Εντάσσεται δε σε ένα πανευρωπαϊκό κύμα ακροδεξιάς ανόδου κι αμφισβήτησης της ΕΕ μέσα στις συνθήκες κρίσης και γενικευμένης λιτότητας από ΕΕ, κυβερνήσεις, κεφάλαιο και χωρίς εκεί η Αριστερά να καταγράφει επιτυχίες, παγιδευμένη σε ένα αδιέξοδο "αριστερό ευρωπαϊσμό" - κοσμοπολίτικου χαρακτήρα (κι όχι ουσιαστικά διεθνιστικό όπως οι παλιότεροι εργατικοί αγώνες). Η άνοδος στην Ελλάδα που έγινε παρά τις συνθήκες πρωτοφανούς προπαγανδιστικού βομβαρδισμού και αντιαριστερής πλύσης εγκεφάλου από τα συστημικά ΜΜΕ είναι ένα μήνυμα στην Ευρώπη και στους εργαζόμενους για να αμφισβητήσουν κι ανατρέψουν τις αντεργατικές πολιτικές και θεσμούς , όσο κι αν διαθλάται από την δεξιόστροφη πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και το σεχταρισμό του ΚΚΕ.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να ανασυνταχθεί να αναλύσει και κριτικάρει τα λάθη κι αδυναμίες όπου εντοπίζονται και να χτίσει πάνω στην εμπιστοσύνη που κέρδισε κυρίως στις περιφερειακές με σχεδόν 130000 κόσμο που την ψήφισε ένα πλατύ ενιαίο μέτωπο αγώνα των εργαζόμενων και των κινημάτων για τη ριζική αντικαπιταλιστική ρήξη ανατροπή που επιβάλλουν οι καιροί μας κι η κρίση, λιτότητα και φτωχοποίηση που υφιστάμεθα. Η κάλπες είναι ένα χρήσιμο πεδίο αναμέτρησης και δουλιάς μέσα στον κόσμο, αλλά οι πραγματικές ανατροπές γίνονται με την καλή οργάνωση, συντονισμό και γενίκευση των εργατικών και λαϊκών αγώνων σε ταξική ενωτική ανατρεπτική βάση.
Β. Συλαϊδής
